Geschreven bij Artemis
De titel is voor mij de algemene conclusie na het lezen van het boek 'Artemis'. Niet dat het een slecht boek was, integendeel, ik heb er enorm van genoten. Artemis is een SF-verhaal over een stad gebouwd op de maan. De auteur heeft heel wat research gedaan zodat de technische kant heel goed ineen zat. Voor leken zoals ik soms een beetje te goed. Maar langs de andere kant leer je dan weer heel wat bij. Zo werden de gevolgen van de lagere zwaartekracht mooi verwoord in de manier waarop de personages zich verplaatsten of met een bal of een frisbee speelden. Het grote belang van bruikbare lucht en zuurstof staat centraal in het boek. De stad zelf is voorzien van een atmosfeer maar zodra je buiten komt, zijn er heel wat voorzorgen te nemen. Door de beschrijving van dit proces en alles wat mis kan gaan, en al op de eerste bladzijden bijna mis ging, kreeg ik al snel ademnood. En het idee om zonder zuurstof te komen, schrikt mij heel erg af. Dus: voor mij geen reis naar de maan :-)
Het hoofdpersonage, Jazz, is een jongedame van ongeveer 25, die op jonge leeftijd met haar vader verhuisde naar Artemis. Vader is lasser en nam dochterlief mee om het werk te leren. Er is weinig damesachtig aan Jazz, ze vloekt, smokkelt goederen van aarde naar Artemis, heeft weinig respect voor gezagshouders, ... Het verhaal wordt door Jazz verteld, af en toe spreekt ze ook de lezer rechtstreeks aan. Vooral in dat gedeelte werd het snel iets te seksistisch. Het karakter van Jazz is ideaal om de bedoelde avonturen op de maan aan te kunnen: ze is dapper en stout genoeg, verstandig en nieuwsgierig genoeg en eigenwijs en volgzaam genoeg. Het leek dat voor elke stap in het verhaal een karaktereigenschap werd toegevoegd. Toch klopt het beeld op het einde van het verhaal. Ik vermoed dat er heel wat gepuzzel aan te pas is gekomen.
Het verhaal is goed opgebouwd en zit boordevol spanning. En nog belangrijker: vol humor. Er worden tevens gebroken met enkele stereotiepe rollen: zo staan de Kenianen aan de oorsprong van de stad en is Jazz geen mooie blonde Amerikaanse, maar een mooie donkere Saudi-Arabische vrouw.
Samengevat: zeker de moeite waard om te lezen; Weir laat je lachen, leert je heel wat maar doet je soms ook met je ogen rollen.
