Geschreven bij Het eiland
Recensie: Het eiland – John Grisham
JUNI 29, 2017 ~ DEBOEKENTROMMEL ~ EDIT
Korte inhoud
Bij een brutale roof uit de zwaarbeveiligde bibliotheek van de universiteit van Princeton worden de vijf manuscripten van F. Scott Fitzgerald ontvreemd. Hoewel de toegesnelde politie er met de neus bovenop staat, weten de daders te ontkomen. De waarde van de unieke werken wordt op enkele tientallen miljoenen dollars geschat en de diefstal is groot nieuws. Maar ondanks alle inspanningen van de FBI, blijven de manuscripten spoorloos.
Zes maande na de spectaculaire diefstal reist schrijfster Mercer Mann af naar Camino Island in het zonnige Florida, waar zij een deel van haar jeugd heeft doorgebracht. Mercer is echter niet teruggekeerd om herinneringen op te halen. Haar missie is om contact te leggen met Bruce Cable, de charismatische eigenaar van de Island Books-boekwinkel. Bruce heeft een voorkeur voor mooie vrouwen, fijne spijzen en goede dranken. En voor zeer zeldzame boeken…
Auteur
John Grishams carrière als schrijver begon toen hij op een dag in de rechtbank het schokkende relaas hoorde van een twaalfjarig meisje dat was verkracht.Het zette hem aan tot het schrijven van een thriller, De jury, waarin hij beschreef wat er gebeurd zou zijn als de vader van het meisje de verkrachters had vermoord. In de daaropvolgende decennia is John Grisham uitgegroeid tot een van de succesvolste thrillerschrijvers aller tijden. Zijn boeken zijn in meer dan 40 talen vertaald en wereldwijd zijn er meer dan 300 miljoen exemplaren van verkocht.
Mijn mening
Allereerst wil ik A.W. Bruna uitgevers bedanken voor het recensie-exemplaar van dit boek.
In dit boek volgen we een vijftal gestolen manuscripten van een van de grootste auteur aller tijden; F. Scott Fitzgerald. Na een spectaculaire diefstal lijken de meesterwerken van de aardbodem verdwenen. Wanneer er aanwijzingen zijn dat ze te vinden zijn op Camino Island, worden kosten noch moeite gespaard ze te vinden.
Het eiland is een boek die in niks lijkt op de boeken die we gewend zijn van John Grisham. Het boek maakt een snelle en veelbelovende start met een zeer spectaculaire en memorabele diefstal, maar lijkt dan zo’n 180 graden om te draaien en zelfs zijn rug toe te keren naar het thriller genre. Iets wat ik totaal niet ken van Grisham. Buiten dat is de schrijfstijl van Grisham nog altijd even prettig. De hoofdstukken zijn relatief kort en hij wisselt deze af tussen de diverse personages waardoor het boek uiteindelijk een groot geheel vormt. Ook probeert hij alle personages een karakter te geven, en ondanks dat de beschrijving een goed beeld vormt van hun persoontje, lijkt het allemaal wat te kort. Te veel personages worden voorzien van een verleden waardoor het allemaal wat versneld lijkt.
Nu lijkt het allemaal onwijs negatief wat ik hier schrijf, maar ik wil benadrukken dat dat zeker niet mijn intentie is. Ondanks dat het boek anders is dan anders en ook lijkt te switchen in het boek van thriller naar iets wat lijkt op een roman, had het verhaal iets wanneer ik door moest lezen. Ik kan er mijn vinger niet opleggen maar het had een aantrekkende werking op mij. Of het nou de zoektocht was naar de manuscripten of de duistere kant van de literaire wereld dat weet ik niet, maar hoe dan ook is het Grisham wel gelukt mij als lezer te binden aan zijn boek.
"Ik geef elk boek honderd bladzijden een kans, en als de auteur dan mijn aandacht niet kan vasthouden leg ik het weg. Er zijn te veel goede boeken die ik wil lezen om mijn tijd te verspillen aan een slecht boek."
Ik geef de voorkeur aan de thrillers van Grisham, maar mocht hij besluiten een soortgelijk boek uit te geven, zou ik niet twijfelen die weer te lezen. Thriller? Nee, maar wel een boek met een goed verhaal.
Ze zeggen altijd: “Schoenmaker blijf bij je leest”, maar in dit geval ben ik er nog niet helemaal honderd procent van overtuigd.
“There is something about the book”
