Dit boek is zo ontzettend goed geschreven, net als veel ander werk van Schilling trouwens. Hij is al een hele goede en interessante presentator, maar zijn schrijverschap is wat mij betreft echt ongeëvenaard. Altijd met de denkende, voelende, en zich verwonderende mens als uitgangspunt weet hij de meest geweldige en complexe wetenschapsprojecten glashelder en enthousiasmerend uit te leggen. Carl Sagan kon dit ook zo ontzettend goed, maar Schilling is zonder twijfel zijn gelijke in dit talent. Hij verliest zich ook niet in de techniek, centraal blijven altijd staan de grote vragen, de rode draad, namelijk: wat is de aard van het universum, de aard van de werkelijkheid. Zijn boek heet dan ook niet 'De Ligo-detectoren', maar draagt de titel van het echte onderwerp: de deining in de ruimtetijd. Direct in het eerste hoofdstuk op de eerste twee pagina's had hij me al helemaal te pakken: namelijk dat de zwaartekrachtgolf die we met de Ligo opvingen ons sterrenstelsel binnenkwam toen op aarde het eerste leven ontstond. Dat soort observaties, die je in geen enkel wetenschappelijk journal zult terugvinden, geven de menselijke maat aan waarvanuit dit boek geschreven is. Het is een echte verhalenverteller. Een prachtig overzicht van de zoekende en ontdekkende mens, in een fantastisch, wonderlijk universum. En bepaald geen bij elkaar ge-googled epistel: Schilling is overal geweest, meerdere keren, al zijn hele leven, en weet boeiend te vertellen over de personages die in deze wetenschappen aan de knoppen draaien. Een van de beste non-fictie boeken die ik ooit heb gelezen.