Wat een heerlijk boek. Ondanks dat het een dik boek is, heb ik er niet lang over gedaan om het uit te lezen. Schrijfster Mead heeft een prettig taalgebruik waardoor je makkelijk door de bladzijden heen leest. Daarnaast heeft zij een goed gevoel voor het beschrijven van details zonder dat het teveel of rommelig wordt. Hierdoor kan je een goed beeld vormen van wat er verteld wordt zonder uit het verhaal te raken.
Elizabeth (die de lezer het grootste gedeelte van het boek kent onder de naam Adelaide) is een gravin en doordat het familiefortuin slinkt, zal zij moeten trouwen met een goede partij. Hoewel ze haar familie graag wil helpen door het goede te doen (haar ouders zijn overleden waardoor Elizabeth alleen nog samen met haar grootmoeder is) ziet Elizabeth een huwelijk met de door haar grootmoeder gevonden partij helemaal niet zitten. Wanneer er een jongeman langskomt voor haar dienstmeisje Ada en haar uitleg geeft over “The Glittering Court”, bedenkt Elizabeth een plan. Ze hoort namelijk dat hier ‘gewone’ meisjes worden opgeleid tot meisjes die kunnen doorgaan voor adel. Zij worden naar de Nieuwe Wereld gebracht waar een overschot aan mannen is. De meisjes kunnen hier gekocht worden door welgestelde mannen en zo een beter leven krijgen.
Elizabeth neemt de plaats in van Ada (wiens naam voluit Adelaide is) en gaat zo het avontuur aan. Tijdens dit avontuur ontmoet ze een aantal bondgenoten. Ten eerste de jongeman die had gedacht de echte Ada mee te nemen. Hij kiest ervoor om haar niet te verraden, maar de kans te geven om haar plan te laten slagen. Ook Tamsin en Mira, hoe verschillend ook, worden vriendinnen van Adelaide. Dit is maar goed ook want zij kunnen elkaar goed gebruiken tijdens dit avontuur.
Ik heb twee kleine puntjes van kritiek over het boek. Het een is dat mij niet duidelijk werd in welk jaar het boek zich afspeelt. Hoewel je weet dat het ergens lang geleden geweest is doordat er gesproken wordt over koetsen, adel, dienstmeisjes en de klederdracht en dergelijke, blijft het voor mij te vaag in welke periode ik dit ongeveer moet zien.
Het andere puntje gaat over een vriendin van hoofdpersoon Adelaide. Naast dat er aandacht voor details in de omgeving is, zet Mead ook de personages goed neer. Dit zorgt er wel voor dat een van de vriendinnen van Adelaide aan het einde van het boek ongeloofwaardig overkomt. Helaas zou ik teveel verklappen door dit verder uit te leggen, maar ik las ik achterin het boek dat een vervolg op “The Glittering Court” in de zomer van 2018 verschijnt. Ik hoop dat er dan een logische verklaring is voor de verandering van dit personage.
Tot zover mijn kritieken want verder ben ik zeer enthousiast over dit boek. Zoals gezegd leest het makkelijk weg en dankzij de gedetailleerde beschrijvingen leef je helemaal mee met Adelaide. Ik pakte het boek er dan ook elk vrij moment bij om maar verder te kunnen lezen. Adelaide is een personage dat steeds sterker wordt. Ze heeft veel te leren, maar gaat niets uit de weg.
Hoewel je bepaalde dingen al van verre aan ziet komen, zitten er ook een paar verrassende wendingen in het verhaal. Het is een boek dat je een goed gevoel geeft, de dingen gaan zoals je als lezer (ik in ieder geval) graag zou willen. Het is wel erg fijn om te weten dat er een vervolg komt want dit biedt de kans om ook wat dieper op een aantal andere personages in te gaan. Ik hoop dat het vervolg ook minstens zo dik wordt als dit boek!
