Geschreven bij Phobos
Er is een nieuwe hype. Twaalf uitverkorenen zullen samen een kolonie starten op Mars, het Genesisprogramma. Zes meisjes en zes jongens zullen onderweg met elkaar daten om de perfecte match te maken en kinderen te krijgen. Geschiedenis schrijven met een grote G staat in de wervingsadvertentie. De Parijse Léonor reageert, ze wil haar eenzaamheid ontgroeien en haar leven op aarde vaarwel zeggen, ze is wees. Ze wordt een van de meiden. Na een jaar van training en persoonlijke begeleiding door Serena McBee, psychologe, is het zover. De reallifesoap is begonnen.
En dan is het zover, ze gaan de ruimte in, en eenmaal afgeschoten kun je nooit meer terug. Onder het toeziend oog van vele camera’s gaan de meisjes en jongens het ruimte schip in. Ze zijn nog steeds van elkaar gescheiden. Zij kunnen elkaar en de wereld niet zien, maar de wereld ziet hen wel, alles wat zij doen wordt gefilmd, dag en nacht.
Léonor is een roodharige schoonheid, met een groot geheim. Tijdens de reis leert ze steeds meer van de andere meisjes en leert ze hen beter kennen. Ieder heeft een groot geheim, net als de jongens. Stukje bij beetje worden er geheimen ontrafeld, leer je de onzekerheid van deze twaalf kennen.
‘Phobos’ is een geweldig goed geschreven en spannend boek. Dixen is een schrijver met een vlotte pen en zijn idee is grandioos en briljant. Twaalf jongeren gevolgd door camera’s de ruimte inschieten. De wijze waarop hij de jongeren en hun ervaringen beschrijft, net als alles wat er om hen heen gebeurt, is levensecht en beeldend. Je ziet het voor je, de mensenmassa’s op pleinen in de verschillende wereldhoofdsteden die een naam scanderen, je ziet het het ruimteschip en alle betrokkenen.
Niet alleen de jongeren hebben een geheim, de volwassenen die het project leiden ook. Zij hebben zelfs meer geheimen. Ik kan er niet veel over vertellen, want dan geef ik dingen prijs. En dat is niet de bedoeling, niet mijn bedoeling.
Dixon zorgde er voor dat ik totaal in ‘Phobos’ was verdiept, dat alles om mij heen stil viel en dat ik alleen het boek las, de film in mijn hoofd liet draaien. En toen het boek uit was ik boos, boos omdat de film vastliep en stopte, Storing. En nu moet ik wachten op het vervolg, 'Phobos2', hoe het verder gaat met iedereen. Een aanrader dus.
