De Kronieken van Nicci 1 - Maîtresse van de Dood

In dit boek volgen we Nicci en Nathan in hun reis naar het tipje van het Zuiden van de Oude Wereld. Ze zijn op zoek naar een mysterieuze plaats genaamd Kol Adair en doorheen hun reis vervullen ze hun plicht als ambassadeurs van het D'Haraanse Rijk.
Het verhaal begint waar het laatste boek "Oorlogshart" eindigde en past perfect in het plaatje van "De wetten van de magie".
Toegegeven, het mist af en toe de geniale twists waar ik Goodkind zo voor bewonder. Deze verhaallijn is iets luchtiger dan de vorige boeken en glijdt van de ene toevallige ontmoeting naar de andere. Doch, al snel blijkt dat er meer achter deze toevalligheden zit dan gedacht.
Maar het resultaat is heerlijk, alweer!
Ook dit boek is een lust om te lezen en ik kan niet wachten tot het tweede boek verschijnt.

Voor diegene die niet bekend zijn met "De wetten van de Magie" is dit boek ook perfect om in te springen in het wonderbaarlijke universum dat Terry Goodkind heeft gecreëerd.

Geschreven bij De Kronieken van Nicci 1 - Maîtresse van de Dood

Wie de Wetten van de Magie kent, weet dat de boeken van Terry Goodkind een kenmerkende opbouw hebben: van de pakweg 500 pagina’s die elk deel telt, bouwt het verhaal zo’n 450 pagina’s langzaam op, om dan in 1 x tot een zinderende climax te komen. Met dat verwachtingspatroon begon ik dus aan Maîtresse van de Dood, maar dat bleek inmiddels achterhaald (de tussenliggende delen van de Richard & Kahlan-serie heb ik niet gelezen, mogelijk is de verandering al eerder ingezet). Dit boek is eigenlijk een aaneenschakeling van allerlei korte en hevige avonturen. Het gezelschap van Nicci, Nathan en Bannon arriveert op een bepaalde plek, moet daar een strijd/gevecht leveren, en gaat verder naar een volgende plek, waar weer een ander onheil wacht met weer een strijd etc. Ik merkte na een stuk of drie van die gebeurtenissen dat dat me op een gegeven moment wat ging irriteren. De afloop van elke individuele gebeurtenis wordt dan al snel voorspelbaar en het gaat allemaal net wat te gemakkelijk. Het gevaar is dat het daarmee tot een soort tweederangs fantasy wordt, en dat verdient Goodkind eigenlijk niet, want het verhaal als totaal (zeker als je het als voortzetting van de eerdere boeken beschouwt) is nog steeds magistraal. Ook de karakters die we uit de eerdere boeken kennen (Nicci en Nathan) blijven zich ontwikkelen, en ‘nieuwkomer’ Bannon wordt op een plezierige en geloofwaardige manier neergezet.
Het boek is prima te lezen zonder de eerdere delen te kennen, maar je mist dan wel een stuk achtergrondkennis op die momenten waar daarnaar verwezen wordt. Die verwijzingen leiden onvermijdelijk dan weer wel tot een behoorlijk aantal spoilers voor als je de eerdere boeken alsnog zou gaan lezen.
Al met al toch van harte aanbevolen voor de Goodkind-fans, en ook voor hen die met Goodkind kennis willen maken.

Na het succes van Wetten van de magie en de Richard & Kahlan serie, krijgt een van de personages nu haar eigen trilogie.
Nicci, de maîtresse van de dood, heeft in de wetten van de magie haar sporen en haar naam dik verdiend.
Ze wordt beschreven als een zeer mooi verschijning en een machtige tovenares, heeft een intrigerend karakter, maar is daartegen meedogenloos en uitermate gevaarlijk.

Het verhaal begint daar waar het laatste boek van Goodkind is geëindigd, wat voor de fans van Goodkind maakt dat het verhaal doorloopt. Maar het boek is ook op zichzelf te lezen. Er staan wel wat spoilers in met betrekking tot de eerdere boeken om zo een beeld te schetsen van de personages en de wereld waarin alles zich afspeelt.
Nicci gaat samen met Nathan, een profeet, op een queeste om de nog onbeperkte gebieden van het D’Haraanse rijk te bereiken om de boodschap van vrijheid door te geven.
Zoals het in een avontuurlijk verhaal behoort komen ze op hun weg grote problemen en gevaren tegen en dreigt de wereld ten onder te gaan.
Het is een heerlijk verhaal over goed en kwaad, magie, gevechten, helden en underdogs.

Goodkind doet wat hij goed kan, een verhaal schrijven wat makkelijk leest met personages die tot de verbeelding spreken. Zij zijn niet alleen maar goed of slecht. Ieder persoon heeft een donkere en lichte kant in zich en Goodkind vertaalt deze beide.
Hij gebruikt emoties, levenslessen en humor in zijn verhalen. Ook dit maakt dat de personages dichtbij komen en men zich voor een deel met hen kan identificeren.
De wereld wordt duidelijk en levendig beschreven. Al en al maakt het dat je volledig in het verhaal zit.

De lezers van Goodkind zal het opvallen dat Nicci in het begin wat softer en minder sterk overkomt dan in de andere boeken. Maar gaandeweg zien we haar steeds meer veranderen in de Nicci die zo tot de verbeelding spreekt. Hopelijk zet dit zich voort in het tweede deel van deze trilogie.
Haar keuzes zijn voor de bekende lezer duidelijk en voor onbekende lezers die haar verleden niet kennen zal het wellicht een enkele vraag oproepen, maar het zal zeker niet storend zijn.

Als fan van Goodkind, werd ik volledig meegezogen in dit verhaal en ik wacht vol ongeduld op het tweede deel.