Verdient nauwelijks de naam memoires omdat het voornamelijk een uitstalkast is van vaak ietwat wollig vertelde succesverhalen. Dat breed uitmeten van eigen successen is typisch Amerikaans. Dat zo'n eminent geleerde en psychiater als Yalom tegen het einde van zijn leven terugblikkend geniet van alles wat hij heeft bereikt dat mag natuurlijk. Maar graag had ik wat meer nuances en diepgang verwacht. De schrijver presenteert zich bv. als zo'n beetje de uitvinder van de groepstherapie en op bijna elke bladzijde wordt gewag gemaakt hoe zegenrijk groepstherapie is en vooral de vormen die Yalom daaraan gaf. Maar wat ik dan mis is toelichting op de aard en inhoud van groepstherapie. Wat is het, wat gebeurt daarin, hoe kan dit worden verklaard en vooral: zijn de bereikte resultaten blijvend? Ik vond het boek slechts bij vlagen interessant, met name de eerste hoofdstukken die handelen over zijn jeugd in een arm Joods immigrantenmilieu. En de hoofdstukjes over de ontstaansgeschiedenis van een aantal van zijn boeken. Wellicht is de informatie die ik in dit boek mis wel te vinden in zijn andere boeken. Ik ga er een of twee bestellen. Maar dit boek is vooral overbodig.