Of ze nu door een liniaaltje getrokken zijn of door het landschap kronkelen, grenzen zijn mensenwerk en ze doorsnijden een net zo menselijke wereld. Deze grenzen zijn voor mensen met een EU-paspoort zelden een probleem, terwijl ze voor veel wereldbewoners onoverkomelijke barrières vormen. Deze observatie vormt het vertrekpunt van de politiek-filosofische reisverhalen van Evert van der Zweerde, die met Over grenzen in de voetsporen treedt van Geert Mak, Jelle Brandt Corstius en Adriaan van Dis.

Naast politieke grenzen spelen ook culturele, taalkundige, historische en morele grenzen een belangrijke rol op het wereldtoneel. Blijkbaar hebben mensen grenzen nodig om zichzelf en anderen te begrijpen. Die grenzen geven voortdurend aanleiding tot strijd en onbegrip - maar ook tot verwondering en verlangen. Dat geldt eens te meer voor de grenzen in onszelf. Van een ontmoeting met een heuse president gaat Van der Zweerde naar de raciale spanningen in Zuid-Afrikaanse townships; van de Macedonische obsessie met Alexander de Grote naar de Japanse bezeten netheid en beleefdheid. Hij voert gesprekken met inheemse inwoners van Brazilië over democratie en volgt Arabische lessen bij een Jordaanse feministe. Er is verwondering over de twee Cubaanse munteenheden, een mede-treinreiziger die met revolvers zwaait en Babylonische spraakverwarring op het filosofisch wereldcongres in Athene. Over grenzen neemt je mee op een soms aangrijpende, vaak ronduit verbijsterende reis rond de wereld.

Met zwierende pen vervlecht Evert van der Zweerde hilarische anekdotes, politiek-filosofische reflectie en diepgaande gesprekken met lokale bewoners en politici. Hij biedt scherpe analyses van ideologische tegenstellingen en beschrijft de verscheidenheid aan culturen en mensen. Maar altijd komt hij terug op zijn centrale thema: wat hebben 'we' wereldwijd gemeen, en wat verdeelt ons?

Maken mensen grenzen, of maken grenzen mensen?