Geschreven bij Het keizerrijk der stormen 1 - Hoop en rood
Hoop en Rood is het verhaal van twee jongeren die op 8-jarige leeftijd hun ouders verloren hebben. Hoop moet op die leeftijd toezien hoe de hele bevolking van het eiland waar ze woont, inclusief haar ouders, uitgemoord wordt door biospinners (een soort kruising tussen wetenschappers en tovenaars). Rood’s ouders gaan ten onder aan drugsgebruik en prostitutie. Het eerste gedeelte van het boek lezen we om en om steeds een hoofdstuk over Rood en een over Hoop, wat een plezierige manier is om langzaam met de karakters vertrouwd te raken. In de daarop volgende hoofdstukken ontwikkelt Hoop zich tot een eervolle krijgster en weet Rood zich in de onderwereld van het eiland Nieuw Laven op te werken tot een gerespecteerde, vingervlugge straatdief.
Vanaf het moment dat Hoop en Rood elkaar ontmoeten, vloeien de verhaallijnen samen. Al gauw ontdekken ze dat ze hun krachten kunnen bundelen in de strijd tegen de biospinners. Naarmate het boek vordert neemt de spanning toe, en de laatste pakweg honderd bladzijden wil je het liefst in één ruk uitlezen.
Ondanks het spannende verhaal en de ‘likeable’ karakters is Hoop en Rood niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Dat komt vooral doordat Skovron nog niet genoeg afstand heeft kunnen nemen van zijn verleden als auteur van Young Adult-fantasy. Misschien mag je dat van een eerste ‘volwassen’ boek ook nog niet verwachten, maar het maakt wel dat het boek de diepgang van de meer gerenommeerde fantasy-series mist. Het verhaal moet het vooral hebben van veel dialoog. Karakterbeschrijvingen en beschrijving van de wereld waarin e.e.a. zich afspeelt blijven naar mijn zin nog wat teveel aan de oppervlakte.
Wat het boek ook een wat kinderlijk trekje geeft, is het taalgebruik van de karakters. Zij gebruiken veel onbekende termen als gap, imp, molly, smieren en verlijeren die, volgens een bijlage achter in het boek, de straattaal van de arme bevolking van Nieuw Laven vormen. Deze straattaal is ook nog eens doordrenkt met allerlei termen waarin het woord ‘pis’ voorkomt, en dat had ik op een gegeven moment wel genoeg gelezen en gaat dan wat irriteren. Jammer is overigens dat er geen inhoudsopgave in het boek staat, waardoor ik die bijlage waarin de termen verklaard worden, pas ontdekte toen ik het verhaal uit had. Naast deze woordenlijst bevat het boek overigens ook nog een dankwoord en een vooruitblik in de vorm van een hoofdstuk uit deel 2 van de reeks (Engelse titel Bane and shadow).
Al met al is Hoop en Rood zeker geen slecht boek, en ik denk dat er absoluut een veelbelovend fantasy-auteur in Jon Skovron schuilt. Voor een ‘verwende’ fantasy-lezer die genoten heeft van klassiekers als Terry Goodkind, Robin Hobb, J.R.R Tolkien en Tad Williams doet het nog een beetje jongensachtig aan, maar het heeft zeker de potentie om tot een mooi verhaal uit te groeien, en ik ga dan ook zeker het tweede deel lezen zodra dit uitkomt.