In Vrouwe Middernacht wordt er niet opnieuw een hele inleiding gegeven over de wereld van de schaduwjagers. Dat is zowel een positief als een negatief aspect. Als je niet bekend bent met voorgaande series, dan is niet alles even goed te volgen, maar ben je geen vreemde in de wereld van de Nephilim, dan is deze nieuwe trilogie zeker een schitterende aanvulling in je boekenkast.
Wees wel gewaarschuwd, zodra je kennis maakt met de schaduwjagers, kan je er niet meer onderuit.
De personages zijn heel realistisch geschreven. Zo maak je bijvoorbeeld kennis met Tiberius, die een mentale stoornis heeft, maar ook met Julian, die op jonge leeftijd al voor zijn broers en zussen moet zorgen. Een ander leuk feit is dat de personages uit voorgaande series (De Helse Creaties en De Kronieken Van De Onderwereld) terug ter sprake komen in deze serie. Dat geeft het toch nog iets extra.
Het verhaal is geschreven in de derde persoon, wat de afwisseling van standpunt versoepelt. Op deze manier gaat de aandacht ook naar meerdere personen dan naar enkel de antagonist en de protagonist.
Zoals te verwachten viel heeft Cassandra Clare ook in dit boek een poëtisch element verwerkt. De titel van elk hoofdstuk komt uit Annabel Lee, wat tevens ook de kern van de plot vormt.
