Als liefhebber van historische romans begon ik vol verwachtingen aan 'De Ommegang' van Jan Van Aken, ook omdat het boek bekroond werd met de Bordewijkprijs en reeds vele malen herdrukt werd. Maar wat een ontgoocheling! Het betreft hier een doodgewone avonturenroman voor volwassenen in de slechtste betekenis van het woord: totaal ongeloofwaardig, vergezocht en voorspelbaar. De hoofdpersoon spreekt vloeiend Engels, Frans, Duits, Italiaans, Arabisch, ja, zelfs Perzisch en kent tientallen boeken uit het hoofd, tot daar aan toe. Nog veel erger is dat het gaat om een verhaal zonder diepgang, met personages die, net als het decor, van karton lijken. De verteller van het verhaal, (het alter ego van de auteur?) is van bij de geboorte een overtuigd atheïst en maakt in de loop van de volgende 600 bladzijden ook geen enkele persoonlijke ontwikkeling mee: hij weet hoe het zit, en deze waanwijsheid neemt bij momenten dermate groteske proporties aan dat ik dacht dat het om een parodie ging. (En natuurlijk moet er om de dertig bladzijden geneukt worden, kwestie van onderweg niet al te veel lezers te verliezen.) Tenslotte doet ook het taalgebruik van de auteur meermaals de wenkbrauwen fronsen: een rat 'hobbelt' over de kasseien, en even later 'hobbelt' ook de verteller over dezelfde kasseien, wel: mijn exemplaar van 'De ommegang' hobbelt eerstdaags naar De Slegte.
