Zodra je de cover omslaat krijsen de lovende recensies je tegemoet. In kleur. En op de achterkant ook nog eens. Een boek dat zichzelf zo unaniem de hemel in prijst vind ik hoe dan ook verdacht. Blijkbaar moeten zoveel mogelijk mensen dit boek kopen, lezen, goed vinden. En aan iedereen vertellen hoe goed ze dit boek vinden zodat nog meer mensen het gaan kopen, lezen en goed vinden.
Het eerste hoofdstuk grijpt je meteen bij de strot en rukt je een gewelddadige maar prikkelende wereld in. Er gaat direct een kracht van uit waarvan ik zelfs even kippenvel kreeg. Toch twijfelde ik al vrij snel of ik dit boek wel wilde lezen - demoralisering is een dingetje in de hedendaagse fictie. En inderdaad: wat begint als een vlot en goed geschreven verhaal met geweld als centraal thema verliest na een tijdje zijn frisheid. Tot ongeveer halverwege zindert het boek en blijft het redelijk genuanceerd, maar naderhand wordt het geweld lomp en mechanisch. Misschien is dat ook wel het doel van de schrijver. Het psychologische aspect blijft in ieder geval hier en daar stevig onderbelicht, waardoor sommige karakters van bordkarton blijven. Het is uiteindelijk een gemiddelde kwaliteit Netflix-serie die je maar blijft bingen omdat je er nou eenmaal aan begonnen bent en snel wilt weten hoe het afloopt. Het leest makkelijk en snel, zelfs in het Engels. Het uiteindelijke gevoel dat ik aan het boek overhoud is te vergelijken met het gevoel na het eten van heel veel goedkoop chinees eten: een beetje gebruikt en leeg. Dit boek is geschreven om mee te scoren, de rechten voor het verfilmen ervan zijn al verkocht: 5 á 6 seizoenen van 10 afleveringen. Veel aan het verhaal wijst erop dat het met het idee van een serie in het achterhoofd is geschreven: ik herkende zelfs elementen uit populaire bestaande series, zoals Black Mirror. Dat is allemaal niet erg, maar ik krijg er een beetje een goedkoop gevoel bij. Voor de volgende keer toch maar wat langer zoeken naar een ècht eigenzinnig en origineel pareltje zonder stampende marketingmachine erachter.
