Geschreven bij Huidpijn
Saskia Noort heeft zeker schrijftalent, maar in dit boek is er helaas niets van te merken. Een rauw, schurend boek moet het zijn. De lezer vliegt door pagina’s oppervlakkigheid, die heel erg schatplichtig zijn aan de heldinnen-in-nood in de boeken van bijvoorbeeld Nicci French (die dan altijd wel weer een sterke plot hebben). Gebrek aan inspiratie leiden als zo vaak bij deze schrijver tot gemakzuchtige beschrijvingen van datgene wat we al weten. (hoe vaak gaat het wel niet over Bergen waar ze lang gewoond heeft, de hoofdpersoon nu komt uit Heiloo en daar wordt niks over gezegd) TV-bekendheden, grachtengordel, veel merknamen noemen om het boek vol te krijgen. En er wordt weer ontiegelijk veel gezopen, gerookt, pillen geslikt. Nergens, helemaal nergens, wordt het nou eens origineel. Goedbedoelende managers, vriendinnen, een leuk buurmeisje: het stikt in de cliché’s. Toch zullen er weer een hoop verkocht worden met als beste aanbeveling: je leest het in één dag uit. Nou, als dat de verdienste van een boek is, is deze schrijfcarrière geslaagd.