Tegen verkiezingen

Geschreven bij Tegen verkiezingen

Tegen Verkiezingen van David Van Reybrouck is een Nederlandstalig boekje wat een goed en juist basis idee heeft. Het gaat over het democratisch vermoeidheidssyndroom waarmee hij de spijker op de kop slaat. Kijken we enkel naar de aankomende gemeenteraadsverkiezingen dan kan je, je afvragen waarvoor stem ik. De burgemeester is niet verkozen maar aangewezen de gemeenteraad wel maar hierbij moet men zelf alle data proberen te achterhalen voor de vraag “waar staat de lokale politici eigenlijk voor” (er is geen centrale site om het te vinden) en stem je automatisch op de landelijke partijen. Vervolgens heeft men een keuze gemaakt en stemt de gemeenteraad ergens voor dan is het nog maar de vraag of de ambtenaren het uitvoeren want dit uitvoerende orgaan wat meestal geen binding met de gemeente heeft zit er omzichzelf en eigen belangen in stand te houden.
Het boek is in drie delen opgesplitst het eerste gedeelte wordt onderbouwd dat loting veel democratischer is dan het huidige systeem, deel twee wordt bekeken hoe dit in het verleden werd gedaan en in deel drie wordt een mogelijke oplossing / implementatie getoond. B.v. eerste kamer ombouwen tot een kamer met gelote vertegenwoordigers i.p.v. aangewezen met dubbele petten. Wat ook een mogelijkheid zou kunnen zijn is de raad van staten zijn adviserend onderdeel bij een gelote vertegenwoordiging onderbrengen en het wetgevende deel onderbrengen bij de normale rechtspraak waar het hoort. Maar zo zijn er nog wel een aantal te bedenken na het lezen van dit boekje
Wat heel interessant was, was de opmerking over het burgerforum kiesstelsel uit 2006 wat Balkenende de prullenbak in gegooid heeft en niets mee heeft gedaan. Zoals in het boek beschreven hebben zelfs mensen die veel lezen over politiek hier niets over gehoord. Het wordt tijd dat ik eens op internet ga zoeken wat de werkelijke uitkomsten van dit form zijn geweest.

Geschreven bij Tegen verkiezingen

Ik heb dit boek met veel interesse gelezen. Het blijkt dat veel mensen in Nederland net als ik politiek geïnteresseerd zijn en dit volgen op bv. de televisiezender "politiek 24", maar dat de ambitie om te gaan stemmen of lid te worden van een politieke partij afneemt. Daarbij, de ergernis over de politiek en de politici alleen maar toeneemt. En terecht naar mijn idee. Je hebt het idee dat je toch niet gehoord wordt en dat het geen enkele zin meer heeft om er energie in te steken. Het enige wat je er van merkt is dat je toenemend financieel uitgekleed wordt, direct of indirect, om het geheel in stand te houden. Met als gevolg een gesubsidieerde discussie over de kleur van het stempotlood. Hoe diep kan het gaan.....
Het aantal politieke partijen, die met een matig afwijkende mening hun eigen bestaansrecht handhaven, resulteert uiteindelijk in een totaalbeleid van absolute slapte. Dit leeft bij mij en zeker ook bij de mensen in mijn omgeving. Men heeft het helemaal gehad met de politiek, sterker: men is er spuug zat van. Zelfs op vakantie merk ik de ergernis bij veel Nederlanders op het moment dat het onderwerp politiek aan de orde komt. Kortom, het democratisch vermoeidheidssyndroom leeft wat mij betreft zeker in Nederland (en daarbuiten) en is naar mijn idee vele malen sterker dan dat men zich in Den Haag (ook wat dit betreft) realiseert.
Ik heb door het lezen van dit boek zeker meer inzicht gekregen over hoe de vork aan de steel zit, bv. dat verkiezing eigenlijk niets met democratie te maken heeft. Wel met de herkenbare aristocratie. Het heeft mijn reeds bestaande mening en gevoelens over de politiek van dit moment meer gekanaliseerd en gestructureerd binnen een theoretisch kader. Ik verheug me nu al op de discussie met de flyerende mensen op straat die me bij de volgende verkiezing willen overhalen om te gaan stemmen. Een discussie die ik graag aanga. Misschien kan ik iemand overtuigen van mijn mening dat als ik ga stemmen, ik een handhavende bijdrage lever aan de -voor mij- ongewenste situatie van het moment.
Ben je ook politiek geïnteresseerd, lees dan zeker dit boek.
Fred Bezema.

Geschreven bij Tegen verkiezingen

In Tegen De Verkiezingen constateert David van Reybrouck dat met name westerse democratieën leiden aan wat hij noemt 'het democratisch vermoedheidssyndroom'. De kenmerken hiervan zijn volgens hem: terugvallend partijlidmaatschap, lagere verkiezingsopkomst, referendumkoorts, machteloze regeringen en politieke verlamming onder het scherp toeziende oog van de media. Het vermoeidheidssyndroom kenmerkt zich verder door een wijdverbreid wantrouwen ten opzichte van de politiek bij het publiek en de snelle opkomst van het populisme. Van Reybrouck toont aan dat populisten een punt hebben, waar het gaat om de beroepspolitici die geen benul hebben van wat er onder de bevolking leeft, maar verwijt hen een gebrek aan oplossingen. Technocraten zouden dan weer wel in staat zijn de democratie op de rails te houden, maar het ontbreekt hen aan electoraal draagvlak. Voorstanders van de directe democratie zouden wel in staat zijn de vinger op de zere plek van de democratie te leggen, maar weten zich zelden tot nooit in het hart van de democratie te manoeuvreren. Volgens van Reybrouck is de democratie ten dode opgeschreven, tenzij er een radicaal andere vorm aan wordt gegeven. Mensen zouden weer vertrouwen in de democratie kunnen krijgen als er een gerede kans bestaat dat ze er direct bij betrokken worden. De kwaliteit van de besluitvorming zou gewaarborgd zijn door het zorgvuldig informeren van de participerende burgers en het op cruciale posities aanstellen van deskundigen. Van Reybrouck werkt - aan de hand van theoretici en praktijkvoorbeelden die hij bestudeerd heeft - een complex geheel uit waarbij diverse systemen in elkaar grijpen en waarbij een belangrijke rol is weggelegd voor loting... Loting zou het ondemocratische aspect van de de representatieve democratie kunnen ondervangen. Van Reybrouck weet het overtuigend, en in prachtig proza te brengen en levert met deze herziene editie een pamflet af dat in deze politiek roerige tijden een groot lezerspubliek verdient - en misschien wel een kans zou moeten krijgen om in de praktijk te worden uitgevoerd.