De kern van 'De kunst van het sterfelijk zijn' is het doek 'Rugzijde van een schilderij' uit 1670, van de Antwerpse schilder Cornelius Norbertus Gijsbrechts. Wat beoogde Gijsbrechts met het schilderij, anders dan het tonen van zijn virtuositeit? Jaap Goudsmit beargumenteert overtuigend dat Gijsbrecht ons leert dat met het stijgen der jaren de dood steeds meer gaat overheersen. De imaginaire voorkant van het schilderij toont de ontdekkingsreis van het leven en de tijd die we doorbrengen in het besef van onze sterfelijkheid - vanitas, een geliefd onderwerp van Gijsbrechts -, de achterkant het onvermijdelijke einde.
In 'De kunst van het sterfelijk zijn' bespreekt Goudsmit, vanuit het perspectief van de wetenschapper en puttend uit de literatuur, hoogtepunten uit de westerse kunst die ons vertellen over leven en dood. Mantegna, Carracci, Holbein, Ensor en vele anderen komen aan bod in een boek dat is opgebouwd als catalogus van een virtuele tentoonstelling.
'De kunst van het sterfelijk zijn' is een boek over kunst, over literatuur, over filosofie. Met als boodschap: als we ons vaag bewust zijn van onze sterfelijkheid - en dat zijn we meestal - dan beseffen we ook dat we leven. En met dat leven moeten we het doen, in de hoop dat het lang genoeg is om de doelen die we ons stellen te bereiken.