Ikigai

De auteurs hebben de Japanse ikigai vergeleken met de westerse logotherapie, dat is de therapie met betrekking tot de betekenis van het leven, en kwamen tot de conclusie dat ikigai, ondanks onderlinge raakvlakken, veel verder gaat. Hun missie met dit boek is de filosofie van ikigai over te brengen naar het Westen.

Ze vertellen over het Japanse eiland Okinawa, waar in een dorp met de bijnaam 'dorp van de eeuwelingen' de meeste honderdjarigen wonen. Dit fascineerde hen uitermate en zette hen aan tot het achterhalen van het geheim van het lange en gelukkige leven van deze ouderlingen. Ze ontdekten dat de sleutel, naast o.a. de kracht van natuurproducten, hun ongewone vreugde in alles is, hun Ikigai, tesamen met hun groot gemeenschapsgevoel.

Hoe kunnen wij ook zo oud worden? Veel ligt eigenlijk wel voor de hand: gezond en matig eten, voldoende beweging, voldoende slaap, minder stress. We weten het wel, maar doen is een tweede. En dat is denk ik nou net wat het verschil maakt tussen Westerlingen en Japanners, die de tijd en rust nemen om zich te focussen op wat goed voor hen is.

Dit prachtige jadegroene boekje met de sakura (japanse kers) op de cover biedt ons een handreiking. Er komen diverse situaties aan bod om je te helpen je eigen ikigai te vinden, 'de reden waarom je 's ochtends opstaat', oftewel 'de zin van je bestaan'.

Er is ook een hoofdstuk besteed aan het ikigai-dieet, dat een inkijk geeft in wat de langstlevenden ter wereld eten en drinken. De Japanse 80%-wet, ook wel hara hachi bu, is heel belangrijk: stoppen met eten wanneer je voelt dat je bijna vol zit. Dat kan heel eenvoudig door het toetje weg te laten, zeggen de auteurs.

Dit handzame boekje, dat je makkelijk meeneemt om bijvoorbeeld fijn ergens in de buitenlucht te lezen, is naast een fraaie eyecatcher ook boordevol informatieve eye-openers. Lees dit boek vol wijsheden en laat je inspireren je eigen ikigai te vinden. Achterin het boek staan de tien voorschriften nog eens helder opgesomd, wel zo handig en overzichtelijk.

Ik heb mijn eigen ikigai in kaart gebracht, de dingen waar ik blij van word en waar mijn passie ligt: boeken, eten, het gezelschap van mijn dierbare vrienden en familie, de natuur, muziek, mooie films, het genieten van mijn heerlijke huis .... en nog veel meer. Ik wil heel graag nog veel ouder worden dan honderd, ik kom tijd tekort voor al het moois in mijn leven!

Eerlijk gezegd snap ik niet echt dat dit boekje zulke goede reviews heeft. Het is best interessant, maar heeft niet echt een logische opbouw (het is meer een opsomming van verschillende aspecten van het Japanse leven), en het geeft daarnaast nauwelijks praktische tips om je ikigai te vinden! Dat wordt wel geïmpliceerd wordt op de achterkant, en ik verwachtte dan ook tenminste een paar oefeningen, maar het is echt alleen maar theorie. Zodoende ben ik, na het lezen, helaas nog geen stap dichterbij het vinden van mijn ikigai. Jammer.

Eerste deel van het boek is nog wel interessant, maar daarna raken de schrijvers de rode draad (ikagai) eeb beetje kwijt. Er wordt wat onderzoek gedaan naar het leven van 100 plussers op Okinawa en wat hun geheimen zijn. Het boek gaat nauwelijks in op hoe je naar je eigen ikagai, passie op zoek kan gaan. Weinig diepgang, had meer in gezeten.