Pier en oceaan

Geschreven bij Pier en oceaan

Ik was altijd al een fan van Oek de Jong, maar helaas schrijft hij niet zoveel romans. De laatste die ik verslonden heb was Howerda's kind, maar dat is alweer jaren geleden. Nou ik kon mijn hart wel ophalen met deze nieuwe roman: 2 delen bij elkaar, 800 pagina's ongeveer, maar ik heb het binnen 3 dagen uitgelezen. Het is een familiegeschiedenis die zich afspeelt in Amsterdam, Friesland en Zeeland geschreven uit het oogpunt van een opgroeiende jongen, ik geloof zelfs dat het nogal autobiografisch is. Ik hou ook erg van Jonathan Franzen: dikke boeken, uitwaaierend verhaal, families en hun relaties tot elkaar, geschreven in een prachtige stijl en boeiend van begin tot einde!

Geschreven bij Pier en oceaan

Als oudevandag betekent dit boek heel veel. Het speelt zich af in dezelfde periode als waarin ik ben opgegroeid. Er is dan ook heel veel herkenbaar uit mijn eigen ervaringen. Dat maakt het voor mij bovenal een herinnering van datgene wat alweer vergeten was of geen aandacht meer kreeg. Je zou bijna kunnen zeggen dat het voorspelbaar is, hoewel dat toch niet opgaat. Gelukkig maar. Ik kan het eenieder van harte aanbevelen. Mijn leeftijdgenoten voor de herkenning en herinnering. Voor de jongere om te lezen hoe het vroeger toeging of tenminste kon toegaan. Er is namelijk sedert die tijd wel erg veel veranderd zowel in de maatschappij als in het denken over een veelvoud van onderwerpen. Wellicht dan dat de jongeren begrip kunnen opbrengen voor degenen die het aan den lijve hebben meegemaakt en vaak vanuit die optiek zullen reageren: niet vroeger was alles beter maar vroeger was er veel heel anders.

Geschreven bij Pier en oceaan

Zelden las ik een boek dat zo pijnlijk eerlijk en precies de volwassenwording van een jongen beschrijft. Bijna terloops wordt ook de verandering van Nederland beschreven. De Jong spaart zichzelf in de hoofdpersoon niet. Meesterlijk schetst hij ook de emoties van zijn grootvader en -moeder, van zijn vader en moeder, ieder vanuit hun eigen perspectief. Het onvermogen tot communiceren is bijna tastbaar. Toch is het boek licht. En zelden zag je een boek zo fraai eindigen.

Ik wil meer!