De auteur behandelt in dit boek vier kernwaarden van de Nederlandse cultuur: (1) Scheiding tussen kerk en staat, (2) Emancipatie van vrouwen en homoseksuelen, (3) een zekere gelijkheid tussen kinderen en ouders, en (4) het belang van individuele verantwoordelijkheid boven collectieve verantwoordelijkheid.
De auteur behandelt voor de eerste drie kernwaarden telkens hoe wij die waarden verworven hebben en stelt vervolgens dat in de islamitische cultuur wat betreft deze waarden nog een hoop winst valt te boeken. De vierde kernwaarde (individuele verantwoordelijkheid) wordt niet nadrukkelijk toegelicht.
De titel is daarom misleidend. Dit is geen boek over de islamisering van onze cultuur, maar over een aantal Nederlandse kernwaarden die mogelijk botsen met de islam.
De onderbouwing van dit betoog is daarbij niet bijzonder sterk. De auteur heeft de neiging om uitvoerig uiteen te zetten hoe wij de kernwaarden de afgelopen decennia hebben verworven, om vervolgens de botsing met de islam in enkele pagina's te behandelen. Veelal wordt daarbij ook verwezen naar de islamitische cultuur in andere landen (bijvoorbeeld Pakistan) en niet naar de islam in Nederland. Empirische of statistische onderbouwing ontbreekt.
Het taalgebruik van de auteur is deftig en op sommige plaatsen archaïsch.
Ondanks de tekortkomingen van dit boek is het de moeite waard om het te lezen. Met de publicatie hielp de auteur de islam en de noodzaak tot emancipatie binnen de islam naar de voorgrond van het politieke debat te brengen. Ook het aanstippen van de noodzaak tot het formuleren en verdedigen van Nederlandse kernwaarden is zeer waardevol. De auteur hekelt terecht het cultuurrelativisme zoals deze in de jaren voor de aanslagen van 11 september 2001 de norm was. Ten slotte geeft het boek een inkijk in de ideeën van wellicht de belangrijkste Nederlandse politicus van deze eeuw.
Twintig jaar na de eerste publicatie is het onbegrijpelijk dat de auteur vanwege dit boek gedemoniseerd werd door met name linkse politici. Het boek roept op tot debat en is uiterst respectvol richting de Koran, de stichter van de islam Mohammed (die zelfs als 'vooruitstrevend' wordt omschreven op het gebied van vrouwenemancipatie), en de islamitische gemeenschap in Nederland. Helaas kan niet hetzelfde gezegd worden over zij die het met hem oneens waren.
