In vertellende vorm worden hier wijsheden gedeeld waarmee je een gelukkiger en rijker leven kunt leiden. Er staan veel praktische tips in en na elk hoofdstuk een kort overzicht van de lessen uit dat hoofdstuk. En ze zijn goed toepasbaar.
Wat mij wel stoort is dat het in vertellende vorm is, terwijl het duidelijk een non-fictie boek is.
De monnik is een vroegere bijzonder succesvolle advocaat die zijn leven helemaal heeft omgegooid nadat hij in de rechtzaal een hartaanval heeft gekregen. Hij verkoopt zijn hele hebben en houden en vertrekt zonder afscheid te nemen van zijn zakenpartner. Drie jaar later staat hij voor de deur, blakend van gezondheid en veel jonger en slanker dan hij daarvoor was. Hij vertelt de zakenpartner over zijn belevenissen. Het boek is geschreven in de ik-vorm, vanuit die zakenpartner. Die zakenpartner moet de nog onwetende lezer zijn. Hij stelt soms rare vragen, ervan uitgaande dat ik die als lezer ook zou hebben. Het ligt er zo duidelijk bovenop dat de schrijver van een non-fictie boek een fictieboek wilde maken en is daarin wat mij betreft niet geslaagd.
Neemt niet weg dat de boodschap uit het boek bijzonder goed is.
