Harry Potter and the Cursed Child

Geschreven bij Harry Potter and the Cursed Child - Parts One and Two

Dit boek besteld omdat ik toch nieuwsgierig was naar het leven na Voldemorts dood.ik niet zeggen dat ik niet teleurgesteld ben. Ook geweldige service en mooi ingepakt!

Geschreven bij Harry Potter and the Cursed Child - Parts One and Two

Op zich geen zeer slecht verhaal, maar het stoort me enorm dat het zeer veel zaken uit de Harry Potter reeks op een negatieve manier veranderd, soms zelfs tot in het absurde. Daardoor is het boek niet meer plezant en eerder irritant

Geschreven bij Harry Potter and the Cursed Child - Parts One & Two

Na lang wachten heb ik uiteindelijk toch dit boek gelezen. De reden waarom ik dit boek niet eerder gelezen heb, was omdat ik bang was na een paar reacties van mede Potterheads. En ik sluit me volledig aan bij hun reacties. Dit boek is geen 8ste Harry Potter boek. Het is een slecht geschreven fanfiction.

Met de schrijfstijl zelf had ik, tot mijn eigen verbazing, totaal geen moeite. Eenmaal je eraan gewend bent, leest het vlot. Maar het verhaal is iets anders. Ik wist dat dit boek NIET GESCHREVEN IS DOOR J.K. ROWLING zoals velen die hier reageren denken. Maar toch dacht ik dat het toch wel een beetje goed zou zijn. Helaas was ik verkeerd. Vele stukken waren saai, de personages van vroeger waren nauwelijks nog te herkennen en zelfs de magische wereld voelde vreemd aan.

OPGEPAST: SPOILERS ARE COMING

Zoals ik al zei, de verhaallijn is verschrikkelijk en saai. In de Order of the Phoenix werden alle Time Turners vernietigd. Opeens blijken er nu 2 speciale Time Turners te bestaan waarmee je niet enkel jaren terug kan keren in de tijd, maar ook opnieuw je eigen tijd kan worden gebracht! Deze Time Turners worden verschillende keren gebruikt door een paar tieners die knoeien met het verleden en hierdoor ook hun eigen toekomst veranderen. Dit enkel omdat zoonlief Albus Potter de "enige grote fout van zijn vader" (=Cedric's dood) wil rechtzetten en zo wil bewijzen dat hij ook een held kan zijn. Hadden ze het daarbij gelaten, dan was het verhaal gewoon slecht. Maar er komt meer.

De oude snoepjesverkoopster op de trein is niet onschuldig. Wanneer kinderen van rijdende trein willen gaan via het dak, verandert de oude vrouw in een monster met klauwen. Wat hadden de schrijvers gedacht bij het bedenken van deze scene? "Oh neen, kinderen willen ontsnappen uit te trein, laten we ze dan maar vermoorden." De logica is hier ver te zoeken.
Dan hebben we nog onze oude, geliefde personages waarvan ik geen enkele herkende. Ron zit er enkel bij voor de humor. De volwassen Hermelien en Draco zijn bijna volledig andere personen. En dat Harry zo'n verschrikkelijke vader is, daar kan ik niet inkomen. En dat excuus "I never had a father figure". Excuseer maar hij had er meer dan genoeg om een voorbeeld aan te nemen: Mr Weasley, Sirius, Remus, Hagrid en Dumbledore. Ook dit nog, dat Ginny Harry deze dingen zou laten zeggen zonder kwaad te worden, is ook niet geloofwaardig. Wat is er gebeurd die pittige meid die we kennen?
En dan hebben we het nog niet gehad over Harry's litteken. Tuurlijk, na al die jaren doen het litteken weer pijn. En dat terwijl Voldemort dood is. Waarom dit in het boek zat, begrijp ik nog steeds niet 100%.

Maar het ergste is Delphini. Delphini, dames en heren, is de dochter van Bellatrix en Voldemort. Jawel, de woorden "dochter" en "Voldemort" in 1 zin kan na dit boek perfect. Kunnen jullie je voorstellen dat de grootste duistere tovernaar van de vorige eeuw, iemand die van plan was om eeuwig te leven, geen enkele affectie had voor anderen en kinderen haatte, er ooit nog maar aan zou denken om een kind te willen? Ik denk eerder dat een kind hebben tot zijn nachtmerries behoorde. Dit deel van het verhaal was dan ook de druppel die ervoor zorgde dat ik dit boek nooit nog met een vinger aanraak. Het was pure geld- en tijdsverspilling

IK RAAD ALLE POTTERHEADS AF DIT BOEK TE LEZEN! Tenzij je graag fanfictions leest, maar geloof me, er bestaan veel betere dan dit.

Ik groeide op met Harry. Ongetwijfeld heeft Rowlings werk de grootste literaire beïnvloeding op mijn leven gehad. Ik was dan ook dolenthousiast om dit boek in huis te halen. Ik kocht het, het was binnen de 24 uur in huis (hip hip hoera voor Bol.com!), en ik las het binnen de 24 uur.
Het verscheurt me te moeten zeggen dat dit overmoedige en ondermaatse fanfiction is. Ik zou zelfs zo ver gaan als echte Potterheads af te raden om dit te lezen. Dit is wellicht slechts geautoriseerd door Rowling, maar geschreven door een zekere Jack Thorne - een naam die je in de toekomst best vermijdt.

!VANAF DIT PUNT SPOILERS!

Tijdreizen is iets wat je als schrijver (of lezer) best vermijden kan. Waarom? Omdat het onmogelijk wordt om énige suspense vol te houden in het verhaal. Als lezer denk je constant: het maakt toch niet uit wat er op de volgende pagina's gebeurt, want ze kunnen daarna opnieuw tijdreizen. Hier zien we een gehele plot opgebouwd uit niets anders, met het verwachte effect. Nergens in het script voelde ik me echt emotioneel betrokken vanwege voorgenoemde reden.
De plot mist niet alleen enige suspense, het is ook nog eens onlogisch op verscheidene punten. Ik heb me op zijn minst 4 maal oprecht afgevraagd waarom een karakter doet wat hij/zij doet, zonder verdere verklaring. En waar het op verschillende momenten onlogisch is, is de plot eveneens enorm clichématig. Op zijn minst tien maal kon ik al raden wat er op de rest van de pagina zou gebeuren.
Zelfs als we de plot naast ons leggen en we focussen op de karakters zelf, blijf ik diep teleurgesteld achter. De 'golden trio' (Harry, Ron, Hermelien) zijn geenszins zoals ze in Rowlings verhalen zijn. Het lijkt wel of Jack Thorne de originele boeken nooit gelezen heeft. Ron is een absoluut cliché geworden. Harry en Hermelien zijn volledig uitgehold. De rest van de karakters zijn eveneens lachwekkend hol en zonder betekenis.
Het verscheurt me om dit verhaal zo af te breken, maar het is nu eenmaal zo. Ik kan niet begrijpen hoe J.K.Rowling hieronder haar handtekening heeft kunnen zetten.
Mensen die geïnteresseerd zijn in veel kwalitatievere fanfictions, verwijs ik graag door naar de gartis, onafhankelijke Starkid-musicals (A Very Potter Musical/A Very Potter Sequal/A Very Potter Senior Year) en naar het eveneens gratis en onafhankelijke Harry Potter and the Methods of Rationality aan de hand van Eliezer Yudkowsky. Beiden zijn ontelbare keren beter dan 'the cursed child'.

Ik vond de eerste helft best goed. Vooral (en eventueel alleen) de uitwisselingen tussen Scorpius en Albus. Hoe verder ik lees, hoe meer ik werd losgemaakt van het verhaal en de personages. Dit was omdat ik me langzaam realiseerde van dat dit een slechte fanfiction is, en niet veel meer. Een tijdreis plot (die trouwens de gevestigde regels uit Prisoner uit het raam gooit) die oude scènes en personages een nostalgisch bezoekje geeft. Het is de ultieme fanservice en vereist nul gedachte of originaliteit van de schrijvers. in wie ik zó teleurgesteld ben. Ze hadden een zee van mogelijkheden, en het verhaal gaat over tijdreizen? Seriously? Ik geef twee sterren in plaats van één, omdat sommige van de JK Rowling magie aanwezig is in de eerste helft en de interacties tussen de leads. Maar het meeste was pure shlock. En nee, ik heb teveel respect voor de serie om dit te accepteren als canon. Als je een Harry Potter fan bent, ga je dit toch kopen. Maar als je ook maar de geringste kracht bezit om de verleidingen te weerstaan, doe je dat best. Dit boek is namelijk bijna zo slecht dat het een de alomprezen en fantastische harrypottermagie dreigt te vergiftigen.

Als een echte potterhead moest ik dit boek natuurlijk meteen in mijn bezit hebben. En heb ik vol smacht bij de brievenbus gewacht.

Ik kan maar een beschrijving bedenken: uitermate teleurstellend. Het verhaal voelt als de fan-fiction te vinden op de vele Potter forums. Niets dat ik al niet eerder aan theorieën heb gelezen. Harry Potter is van zijn troon gevallen en veranderd in een naar ventje.

Mijn advies: fijne herinneringen aan HP? lees dit boek dan vooral niet! Zo'n teleurstelling.

Geschreven bij Harry Potter and the Cursed Child – Parts One and Two (Special Rehearsal Edition)

Een persoonlijke recensie zonder spoilers. Op 4-8 al ingestuurd maar toen niet geplaatst (?!) daarom nog eens.
Ervaren Potter-lezers hebben vol ongeduld uitgekeken naar het nieuwste (en tevens laatste) deel uit de Harry Potter reeks: boek acht, vorm gegeven voor toneel. Ik reken ook mijzelf daartoe. Maar ge¬lukkig kon ik het ebook al lezen voor het boek in de winkels over de toonbank mocht. Fijn want mijn nieuwsgierigheid betrof nu niet enkel het verhaal maar ook hoe Harry Potter als een toneelstuk leest.
Ik ervaar de beleving van het lezen van een toneelscript als een heel andere dan het lezen van een boek zo dik als van J.K. Rowling (vrijwel elk nieuwe deel was dikker dan het voorgaande). Toneel is gewoon een ander medium. Dat heeft consequenties die beide onvergelijkbaar maken.
Leuk aan dit achtste deel is onder andere meer te lezen over de jeugd van Harry. Over zijn dromen en zijn volwassen leven, nu met eigen opgroeiende kinderen. Vernieuwend is te ervaren dat Harry amper méér hoofdpersoon is dan zoonlief Albus en Draco's zoon Scorpius dat zijn. Zij vormen enkele van de nieuwe karakters. Haar oude karakters beschrijft Rowling z dat het nieuwe verhaal naadloos aansluit op de eerdere, alsof er geen bijna 20 jaar tussen zit. Dat is nodig ook, omdat een toneel¬script niet de ruimte en mogelijkheden van een boek biedt. Dat zie je terug in de details.
Zo is er in het toneelscript minder ruimte voor een geleidelijke opbouw van de karakters, de sfeer, de context, het verhaal en humor. Ook subthema's, die in de boeken rust in het verhaal brachten, ont¬breken. Wel is er de achtergrond van de moeizame relatie die zowel Harry met Albus als Draco met Scorpius hebben, beide als direct gevolg van hun eigen voorgeschiedenis. En natuurlijk is er de emo¬tie van spanning door de gebeurtenissen.
Het verhaal ontwikkelt zich zo snel dat dit laatste deel, wel beschouwd, een rollercoaster is van opeen volgende gebeurtenissen waarvoor Rowling vooral terug grijpt op herkenbare elementen uit de eerdere boeken. In die vaart blijft het aantal personen dat uit de boeken terugkeert beperkt, en gaat hun rol soms niet verder dan die van decor of enkel een gesproken referentie. Dat is soms best jammer. Door de snelheid lijkt het verhaal ingewikkeld en over the top, hoewel het toch wel logisch in elkaar steekt (precies hetzelfde gold eerder voor de vele rolwisselingen Harry Potter and the prisoner of Azkaban). De directheid maakt duidelijk dat het eigenlijk vooral geschikt is voor wie al bekend is met de eerdere ver¬halen. Misschien moet je dat wel zien als een eerbetoon aan de vele trouwe fans!
Boven deze toneelversie, die ik op een schaal van 1 tot 10 waardeer met een 7tje, blijven de echte veel dikere boeken voor mij favoriet en reikend richting de 10, maar dat neemt niet weg dat ook Harry Potter and the cursed child de moeite waard is. Tegelijkertijd begrijp ik echter ook wel de soms teleurgestelde recensies (niet agressiviteit erbij) die m.i. echter vooral een gevolg zijn van het eigen, niet inzien / willen accepteren dat hier gekozen is voor toneel dat inderdaad een zo ander medium is dan een boek. Wie een traditionele Potter boek zoekt moet dit inderdaad gewoon niet lezen, maar wie wel beseft en accepteert dat een toneelstuk geen boek is raad ik het wel degelijk aan als (bescheiden) slotsalvo van de Harry Potter fantasy series.

BEVAT MOGELIJKE SPOILERS!!

Ondanks dat het een toneelscript is leest het boek vlot en prettig. Het leuke is het terug zijn in de fantastische wereld van Harry Potter. Helaas mist het, mogelijk door de vorm, de diepgang die in de originele boeken wel zit. Je wordt veel minder meegezogen in de magische wereld dan bij de oorspronkelijke serie. Daarbij is de basis van de verhaal lijn en "plot twist" ( zo voorspelbaar), Deplhi als dochter van... zeer ongeloofwaardig en totaal niet gelinkt aan enig moment in de originele verhaallijn. Voor mij de grootste afknapper. Na het lezen van het boek ook geen enkele behoefte meer om het toneelstuk te zien.

Ik zal dit verhaal nooit als het 8ste Harry Potter boek accepteren.
Ik ben heel diep teleurgesteld.

Ervaren Potter-lezers hebben vol ongeduld uitgekeken naar het nieuwste (en tevens laatste) deel uit de Harry Potter reeks: boek acht, vorm gegeven voor toneel. Ik reken ook mijzelf daartoe. Maar gelukkig kon ik het ebook al lezen voor het boek in de winkels over de toonbank mocht. Fijn want de nieuws¬gierigheid betrof nu niet enkel het verhaal maar ook hoe Harry Potter als een toneelstuk leest.

Ik ervaar de beleving van het lezen van een toneelscript als een heel andere dan het lezen van een boek zo dik als van J.K. Rowling (vrijwel elk nieuwe deel was dikker dan het voorgaande). Toneel is gewoon een ander medium. Dat heeft consequenties die beide onvergelijkbaar maken.
Leuk aan dit achtste deel is onder andere meer te lezen over de jeugd van Harry. Over zijn dromen en zijn volwassen leven, nu met eigen opgroeiende kinderen. Vernieuwend is te ervaren dat Harry amper méér hoofdpersoon is dan zoonlief Albus en Draco's zoon Scorpius dat zijn. Zij vormen enkele van de nieuwe karakters. Haar oude karakters beschrijft Rowling zò dat het nieuwe verhaal naadloos aansluit op de eerdere, alsof er geen bijna 20 jaar tussen zit. Dat is nodig ook, omdat een toneelscript niet de ruimte en mogelijkheden van een boek biedt. Dat zie je terug in de details.

Zo is er in het toneelscript minder ruimte voor een geleidelijke opbouw van de karakters, de sfeer, con¬text, het verhaal en ¬humor. Ook subthema's, die in de boeken rust in het verhaal brachten, ont¬breken. Wel is er de achtergrond van de moeizame relatie die zowel Harry met Albus als Draco met Scorpius hebben, beide als direct gevolg van hun eigen voorgeschiedenis en natuurlijk is er de emotie van spanning door de gebeurtenissen.
Het verhaal ontwikkelt zich zo snel dat dit laatste deel, wel beschouwd, een rollercoaster is van opeen volgende gebeurtenissen waarvoorl Rowling vooral terug grijpt op herkenbare elementen uit de eer¬dere boeken. In die vaart blijft het aantal personen dat uit de boeken terugkeert beperkt, en gaat hun rol soms niet verder dan die van decor of enkel een gesproken referentie. Dat is soms best jammer. Door de snelheid lijkt het verhaal ingewikkeld, hoewel het toch goed en logisch in elkaar steekt (precies hetzelfde gold eerder voor Harry Potter en de prisoner of Azkaban). De directheid maakt ook duidelijk dat het eigenlijk vooral geschikt is voor wie al bekend is met de eerdere verhalen. Misschien moet je dat wel zien als een eerbetoon aan de vele trouwe fans!

Boven deze toneelversie, die ik op een schaal van 1 tot 10 waardeer met een 7, blijven de echte boeken voor mij favoriet en reikend richting de 10, maar dat neemt niet weg dat ook Harry Potter and the cursed child de moeite waard is. Een slotsalvo dat de Harry Potter fantasy series op een bevredigende wijze afsluit.