Geschreven bij The Heart Goes Last
Eerste boek dat ik van Mageret Atwood gelezen heb en helaas ook meteen het slechte Science fiction boek voor mij van het afgelopen jaar. Het plot is ontzettend voorspelbaar, de concepten flinterdun en hoogst onwaarschijnlijk. Daarnaast vond ik het lastig mij mee te laten voeren omdat de hoofdpersonen zelf ontzettende passieve figuren zijn die zich alleen maar laten leiden door omstandigheden of andere figuren in het boek. Wat mij betreft had Jocelyn hoofdpersoon moeten zijn; zij is de 'agent of chance' en vele malen complexer en interessanter dan de hoofdpersonen. Tot slot kreeg ik het idee dat de meeste moeite gestoken werd in de seks-elementen van het boek. Dat kan natuurlijk interssant zijn maar dan moet je van goede huizen komen, dit boek vervalt helaas in ontzettende saaie clichés en puberale noties omtrent spanning en seks.
