Er bestaan geadopteerden die van de intrede in hun nieuwe gezin weinig last hebben ondervonden. Er zijn er ook die door hun adoptie veel problemen hebben gekregen. Zij kampen bijvoorbeeld met verlatingsangsten, hechtingsstoornis, minderwaardigheidsgevoelens en onzekerheid. In zijn vierde boek vraagt adoptieschrijver Hans Walenkamp zich af in hoeverre die naweeën van adoptie van invloed zijn op de keuze van een geliefde.
Hij laat over deze intieme en spannende kanten van hun liefdesleven dertig oudere geadopteerden uit alle denkbare adoptielanden aan het woord. De meesten hebben een levensgezel, sommigen ook kinderen. Ze vertellen over hun gevoelens en bevindingen vanaf hun kindertijd, via puberteit en volwassenheid tot nu aan toe. Dat levert ontroerende, openhartige en schokkende verhalen op. Tussendoor becommentarieert de schrijver hun uitlatingen, legt verbanden, trekt conclusies en probeert de grote lijnen te ontdekken. Gaandeweg constateert hij dat allerlei schokkende belevenissen ook voor niet-geadopteerden bepalend zijn voor hun partnerkeuze. En dat de verschillen niet zo groot zijn.
Hans Walenkamp (Amsterdam, 1943) is gehuwd en vader van drie geadopteerde kinderen uit Suriname, Zuid-Korea en Colombia. Vanaf de jaren tachtig schrijft hij op betrokken wijze over adoptie.
