Geschreven bij De kindertrein
Dit boek maakt de beloften van de flaptekst waar, want ik heb het in twee avonden uitgelezen en kon het nauwelijks wegleggen omdat ik zo meegesleept werd door het verhaal van de kleine Niamph/Dorothy/Vivian, een van de vele weeskinderen die op de trein gezet werden om 'uitgedeeld' te worden aan wie hen maar wilde. Want zo ging dat dus echt in die tijd! Het arme kind komt niet bepaald goed terecht, maar kijkt als oude vrouw toch met mildheid en berusting terug op haar vreselijke jeugd. Dickens in Amerika!
Tussendoor maken we kennis met Molly, ook een (halve) wees, maar dan in onze tijd. Niet dat het haar veel beter vergaat dan de kleine Niamph trouwens... Ook haar verhaal is schrijnend, maar uiteindelijk vindt ze troost bij Vivian en leert ze meer en meer zichzelf te worden.
Een mooi, meeslepend, ontroerend verhaal! Absoluut een aanrader!