Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die de mishandeling als zodanig herkende. Zoals siblingmishandeling door broer of zus en stelselmatig kleineren valse opmerkingen grove en pijnlijke kwetsende taal en achteruitzetten. gemene opmerkingen over uiterlijk en kleding en status en prestaties van dat ze je graag publiek willen zien afgaan en je pervers noemen en neuroot en sexbom en een smearcampaign over je uitvaardigen. Ik hoop dat anderen er niet aan mee doen en dat ze sympathisanten krijgen want tegenover de buitenwereld zijn ze charmant en sociaal maar binnen vier muren behandelen ze je agressief dominant met nare kwetsende opmerkingen. Ze wanen zich onschendbaar en ontastbaar en spreek je hun hier op aan dan houden ze zich van de domme en reageren bevroren. Het achteroverdrukken van informatie en dat alles je schuld is. Ze maken een sociale altruistische gezellig populaire indruk maar in werkelijkheid kijken ze alleen maar naar geld en waar ze beter van kunnen worden. In werkelijkheid zijn ze chaotisch anarchistische provocatief en opportunistisch gedesorganiseerd, en de macht van het proletariaat leven niet in de werkelijkheid en zijn ze slap zwak en decadent met verfijnde luxe zonder inhoud. Hoop niet dat de volgende generatie er mee geinfecteerd raakt. De hulpverlening stelt zich ook op als dader die de zelfde mishandeling toepast dan de dader. Soms is het zo dan voelt men de dader aan en doen het zelfde en dan zijn het protagonisten en trawanten van elkaar. Je zou zeggen je neemt het op voor diegene die zich aangevallen voelt en slecht behandeld voelt en dat onrecht en geestelijk geweld niet g=het laatste woord hebben en dat dit onaanvaardbaar is en onacceptabel. Vaak hebben ze ook geen boodschappen aan grenzen want stel je hun aansprakelijk of anderen dan ging men hier tegen in door het gezag uit te dagen. Het slachtoffer die zich beklaagt krijgt de volle laag en verdedigen had daarom ook geen zin. Op den duur denk je dat je alleen maar tegenstanders hebt want er is niemand die je rechten verdedigt integendeel ze doen het nog eens een keer en keer op keer. Er komt hun niets van over en dat is wel raar dat je op die manier zo alleen hier mee bent en er altijd voor aansprakelijk wordt gesteld nadat wat zij hebben misdaan, en dat dat maar kan. Onhandelbaar en er is geen land mee te bezeilen, Als . . . . . . .
