Dit is een bundel reisnotities van Tommy Wieringa. Een overschotje, lijkt me, de andere heeft hij gebruikt voor romans waaraan hij werkte. En vooral: deze notities heeft Wieringa uitgegeven zonder er iets moois van te maken. Hij heeft het opgeschreven en zo gepubliceerd, lijkt het wel. Met een monotone stem, en slechts heel weinig mooie literaire invallen. Soms is zijn gezeur misschien humoristisch bedoeld, maar wat hij vertelt is toch oh zo banaal. Neem om het even welke Facebookvriend die een vlotte pen heeft, en lees die zijn reisnotities, ze zijn misschien zelfs beter. Stijl zeer zeurderig dus, en inhoudelijk is het niet veel soeps. Als er al een idee inzit voor een leuk verhaal dan wordt daar totaal niet aan gewerkt. Het wordt in alle snelheid afgeraffeld en je blijft gefrustreerd achter. En het idee alleen is banaal. Ik vind het erg dat Wieringa niet meer eergevoel heeft gehad, en deze bundel niet gewoon in een kartonnen doos heeft laten belanden.