Geschreven bij I have it in my own hands
Na het succes van het boekje 'I always get my sin' komt Jan Dijkgraaf met een nieuwe verzameling domme uitspraken van Nederlanders die Engels proberen te spreken (met name spreekwoorden en uitdrukkingen die letterlijk vertaald worden). Het is eerlijk gezegd vooral meer van hetzelfde, maar het blijft vermakelijk voor lezers die goed Engels spreken en misschien wel leerzaam voor degenen die willen weten hoe het juist níet moet.
Dan komen we bij de minpunten. Het eerste waar ik tegenaan liep is een gevoel dat ik persoonlijk heb. Misschien ligt dit aan mij, en ik wil ook niet de suggestie wekken dat ik dit kan bewijzen, maar mijn gevoel is dat na het spontane succes van het vorige deel, de schrijver dit te graag weer heeft willen herhalen. Ik geloof namelijk niet dat er sinds het uitkomen van het vorige deel weer ongeveer 500 uitspraken toevallig op zijn pad zijn gekomen. Natuurlijk kan ik dit totaal mis hebben, maar mijn idee is dat hij er nog een flink aantal bij heeft bedacht, en het feit dat sommige van de uitspraken nogal vergezocht zijn versterkt dit idee. Hierdoor is het minder spontaan en grappig dan het eerste deel.
Ten slotte heb ik nog ongeveer vijf uitspraken gevonden die in het hedendaags Engels gewoon worden gebruikt, die dus helemaal niet verkeerd zijn. Maar goed, laten we daar verder niet over zeuren, hoewel dit natuurlijk wel slecht is.
Ik heb getwijfeld tussen twee en drie sterren. Een eenvoudige verzamelijk uitspraken is volgens mij uberhaupt niet meer dan drie of vier sterren waard, maar door de eerder genoemde punten kan ik hier toch niet meer dan twee punten voor geven, hoe vermakelijk sommige uitspraken ook zijn.