Als je niets te melden hebt, schrijf dan geen boek.
Litmanen was een bijzonder creatieve en technisch vaardige speler. Behoorde in de jaren negentig tot de beste spelers ter wereld. Dan verwacht je toch meer boeiende verhalen, meer kritische noten, meer spannende anekdotes, kortom meer vuurwerk, maar dat blijft allemaal achterwege.
Er staan nauwelijks leuke anekdotes in en het blijft vooral beperkt tot het steken van veren in diverse achtersten, niet in de laatste plaats die van Litmanen zelf. Daar zit ik als lezer niet op te wachten.
Ook bevat het boek veel herhalingen, van stukken, die al eerder in het boek uitgebreid beschreven stonden.
Na Gijp, Kieft, V.d. Meyde, Ricksen, Helder e.v.a. is dit een enorme tegenvaller.
