En nu is er dus ook het Veldkeuken Kookboek. Geweldig. Beproefde recepten van De Veldkeuken, die we zomaar krijgen. Broden en kleine broodjes. Croissants. Broodbeleg. Taarten en koeken. Hartige taarten. Salades. Hapjes. Soepen. Drankjes. Jam, gelei en chutney. Zo. Alles waar zijzelf jaren op gezwoegd hebben, geven ze zomaar aan de lezer. Met allerlei praktische aanwijzingen erbij, zoals bij de courgettesalade die ik gisteren maakte (wat een vondst, om slierten courgette rauw te eten): voeg de dressing pas toe net voor het opdienen, anders zien de courgette slierten er niet meer uit. Wie komt op het idee van een snijbietenquiche. Zij dus. Waarschijnlijk volop bietenloof; prachtig dat ze hier een bestemming voor hebben gemaakt. De broccoliequiche heb ik nu twee keer gemaakt. Heerlijk. Lekker bomvol slagroom, eieren en een beetje geraspte kaas dat volgens mij nu - september 2015 - allemaal weer mag. (Liever volvet echt, dan mager kunstmatig). En wat een vondst, om het deeg met een beetje bakpoeder te maken. Op deze manier is het voor iedereen simpel, niks geen gedoe met gist en rijstijden enzovoort. Bakpoederdeeg, dat even een halfuurtje in de koelkast moet opstijven en dan kun je gelijk gaan uitrollen. Prachtboek. Mijn kerstdiner ga ik dit jaar samenstellen uit Het Veldkeuken Kookboek.
En dan de broden. Terecht dat het boek met de prachtige Veldkeuken broden begint. Alleen al voor de broden, zou je dit boek moeten kopen. Bakker René van der Veer heeft een heldere schrijfstijl. Het gebruik van voordegen wordt in andere boeken nog weleens als ingewikkeld afgedaan, hier niet. Hij neemt je bij de hand en zegt wat je moet doen. Ook andere 'moeilijke' zaken legt hij simpel uit. Bijvoorbeeld: hoe leg je uit hoe je een bolletje vormt? René: Maak bolletjes van het deeg door de stukjes in een holle handpalm over het (licht bebloemde) aanrecht te rollen. Of trek steeds een stukje deeg van de zijkant naar beneden en knijp alle puntjes bij elkaar aan de onderkant. Het gaat erom, dat er een beetje spanning op het deeg komt te staan.
Ook vergeet je nooit meer, dat je geen 'wasmiddelgeur' theedoeken moet gebruiken als doek om broden tussen te laten rijzen. (Haha, de wasmiddeltheedoeken doen de bakkers volgens mij om hun eigen hoofd, dat lijkt het uniform van de Veldkeuken bakkers te zijn....).
Tot mijn grote genoegen hanteert hij ook standaard een soort mengrust bij het kneden, dus dat gaat zo: mengen, half uur rust, dan pas kneden. Zo doe ik het ook altijd. Het scheelt enorm met kneden. De mengrust brengt vanzelf al gluten tot ontwikkeling.
Voor de - ongetwijfeld - volgende druk heb ik enkele taalcorrecties (overrrezen op bladzijde 19, thuisbakkkers op bladzijde 24). Verder zou ik twee foto's opnieuw maken: die op bladzijde 31 en op bladzijde 36. Op beide foto's is de brooddoorsnede vaag. Jammer van de kruim, waar het nu net om gaat. Maar dit zijn peanuts. Eigenlijk is dit boek een voorbeeld van het geheel dat meer is dan de som van de delen. Prachtboek.
