Geschreven bij Het meisje op de weg
“Het meisje op de weg” beschrijft –buiten de epiloog- zeven uiterst roerige dagen uit het leven van psychologe Anne Givernaud, gelardeerd met vele flashbacks. Zij werkt in een groepspraktijk met verschillende medische en paramedische disciplines in Limoges en woont na het verlaten na twintig jaar huwelijk van haar echtgenoot Nicolas met haar vriend Guido Vandenbussche en hond Basco in een afgelegen huis in het dorpje Morteroux.
Als zij in het begin van het verhaal ’s avonds in het donker van haar werk naar huis rijdt, vindt Anne voor haar huis een meisje op de weg. Ze is onderkoeld maar leeft nog en krijgt voor de nacht onderdak in het huis van Anne en Guido.
De volgende ochtend treft Anne een ravage in de woonkamer aan. Alles is overhoop gehaald. Het meisje én Guido zijn verdwenen.
Anne doet verwoede pogingen contact te krijgen met Guido maar dat lukt niet. Omdat ze vermoedt dat hij aan het werk is in zijn bedrijf Survival World aan het Lac de Vassivière vraagt ze Tomas Galino, een medewerker van Guido, bij het bedrijf te gaan kijken. Ook dat leidt niet tot het gewenste resultaat.
Als ze ’s avonds na haar werk zelf gaat kijken struikelt ze in het donker over een lijk. De simplistisch redenerende en brute lokale politieman kapitein Cochard merkt Anne meteen als verdachte aan. Doch door toedoen van de ervaren inspecteur Vasquez wordt ze vrij snel van die blaam gezuiverd.
Intussen krijgt Anne ondanks verwoede pogingen geen contact met Guido. Ze gaat voortvarend zelf op onderzoek uit en achterhaalt de identiteit van het meisje. Maar ook ontdekt ze vele leugens van en over Guido. Hij (b)lijkt een duister verleden te hebben.
De zoektocht leidt Anne onder meer naar de Belgische grensplaats Maaseik, en het mooie en bruisende Maastricht.
Het verhaal eindigt spetterend en bovendien letterlijk in een kakofonie.
Evenals in zijn eerdere boeken staat Michael Berg garant voor mooi en vlekkeloos taalgebruik. De voor het verhaal van belang zijnde karakters worden mooi uitgesponnen. De situatieschetsen zijn van hoogstaande kwaliteit, de lezer waant zich voortdurend te midden van het tafereel. Soms is de tekst bijna poëtisch.
De schrijver beheerst in hoge mate de kunst om met een niet te strakke spanningsboog de aandacht van de lezer steeds vast te houden. Het valt niet mee het boek even weg te leggen, en dat zegt genoeg.
Berg zet de lezer regelmatig op het verkeerde been met verrassende wendingen. De plot is mooi geconstrueerd en geeft het boek een bijzonder karakter.
Anders dan in “reguliere” thrillers draait het in “Het meisje op de weg” niet alleen om de spanning maar ook in meer dan gemiddelde mate om de eigenlijk onmogelijke liefde tussen Anne en Guido. Zij komen uit twee totaal verschillende milieus en hebben ogenschijnlijk niets gemeen. Behalve dan die chemische reactie die verliefdheid heet…..
Die liefde speelt een grote rol in het verhaal. Daarmee schept Berg een (nieuw?) thrillergenre, de romantische thriller.
Twee kritische opmerkingen kunnen niet achterwege blijven in deze recensie. Anne is blijkbaar een kettingrookster. Zij steekt in het verhaal aan de lopende band sigaretten op en dat wordt steeds, zij het kort, beschreven. Dat zal niet iedere lezer kunnen waarderen; vooral de niet-rokers zal het tegen kunnen gaan staan.
Voorts zien we meer dan incidenteel eenzelfde schuttingwoord gebruikt worden. Het moge wellicht zo zijn dat het betrokken woord voor velen tegenwoordig niet meer tot de ernstige schuttingtaal behoort, dat geldt zeker niet voor iedereen. Het veelvuldig gebruik is volstrekt onnodig en voegt niets toe aan het verhaal.
“Het meisje op de weg” is in vele opzichten een boeiend boek. Het is het lezen dan ook meer dan waard. De plot is (op een enkel onderdeel iets te) fantasierijk, origineel en verrassend.
Een pageturner is het zeker en dat strekt de schrijver tot eer.
Het boek krijgt daarom ondanks de zwaarwegende kritische opmerkingen hiervoren vier sterren.
