Aan de rand van het meer

Het was even wachten op de nieuwe Kate Morton, maar de beloning was weer groot!

Wat kan ze dat toch goed, verhaallijnen en heden en verleden door elkaar weven tot ze samenkomen in een ontknoping die geen enkel los eindje overlaat! Heerlijk! Ik heb er bij deze schrijfster ook altijd het volste vertrouwen in dat alles opgezocht en uitgezocht en gecontroleerd is, en dat je dus niet hoeft te twijfelen aan de historische achtergronden die geschetst worden. Toch wordt het bij haar nooit een geschiedenisles, maar is de informatie mooi verweven in het verhaal.

Heel slim van haar trouwens om het 'heden' in 2003 te situeren. De Tweede Wereldoorlog is intussen alweer 70 jaar geleden geëindigd, en de getuigen worden zeldzaam en hebben een hoge leeftijd bereikt. Daardoor wordt het moeilijk om ze nog in 2015 aan het woord te laten en allerlei dingen te laten doen.

Ik heb ook deze keer weer heel erg genoten van het verhaal, de personages, de wendingen, de verdenking die steeds weer verlegd wordt... Ik vermoed dat ze ook veel van zichzelf in Alice gelegd heeft, en dat we dus ook van naderbij kennis gemaakt hebben met de schrijfster Kate Morton.

Ik heb iets minder meegeleefd met de personages dan in 'De vergeten tuin', maar dat blijft dan ook mijn favoriete Kate Morton... Maar ook nu weer geeft ze een mooi inkijkje in de leefwereld van de Engelse adel in de eerste helft van de vorige eeuw. Op zich waren hun idealen nobel en mooi, maar toch ook erg beperkend. De spanning tussen idealen en beloften en de harde realiteit is voelbaar doorheen de hele roman. Er worden hartverscheurende keuzen gemaakt die het leven van de hoofdpersonages voor altijd veranderen. Dit gebeurt trouwens ook in het leven van Sadie, zoveel decennia later en in een heel ander milieu. Uiteindelijk zijn de verschillen tussen mensen toch niet zo heel groot...

Ik geef deze roman met plezier 5 sterren. Kate Morton blijft voor mij op eenzame hoogte staan in haar genre, een heel eind boven Rachel Hore en Santa Montefiore bijvoorbeeld, die hetzelfde soort romans schrijven, maar in mijn ogen toch nooit dit niveau halen.

Ik heb deze roman in het Engels gelezen, dus over de vertaling kan ik verder niets zeggen.

Geschreven bij Aan de rand van het meer

Dit boek zorgde ervoor dat ik een beetje in een leesdip kwam. ‘Aan de rand van het meer’ heeft namelijk veel verschillende verhaallijnen die elkaar afwisselen. Ik had daardoor zoveel moeite om in het verhaal te komen, maar ik wilde het boek uitlezen. Dus ik las stug door en deed er voor mijn doen dan ook lang over om het boek uit te lezen (4 dagen zie ik nu in Goodreads, voor mijn gevoel deed ik er veel langer over).

Maar man, man, man wat was ik blij dat ik vol heb gehouden. Op een gegeven moment zit je erin en dan ineens komt alles samen. Kippenvel liep over mijn armen en ik vond het echt geniaal in elkaar gezet.

Wat moet Kate Morton een hoop post-its om haar heen gehad hebben, of in ieder geval het verhaal al goed uitgedacht hebben voordat ze begon met schrijven. Ik begon met veel moeite maar ik heb zoveel respect voor haar gekregen toen ik ‘Aan de rand van het meer’ uit had.

Soms vraag ik me, tijdens het lezen, af waarom er bepaalde keuzes voor een verhaallijn worden gemaakt, maar bij dit boek snapte ik het totaal aan het einde van het boek.

Ik kan iedereen ‘Aan de rand van het meer’ aanraden. Kate Morton heeft een prettige schrijfstijl, waardoor de personages en de locaties tot leven komen. Het is even volhouden op sommige punten, zeker door de vele verschillende verhaallijnen, maar geloof me, het is een geniaal opgezette roman met een vleugje spanning. Want je wilt toch weten wat er precies met het jongetje gebeurd is.

Een perfecte combinatie van een goed verhaal, prachtige sfeer en een beetje spanning.

Geschreven bij Aan de rand van het meer

Goed geschreven werk, omdat verleden en heden heel ingenieus in elkaar geweven zijn.
Verhaallijnen zijn heel goed uit elkaar te houden, voordat ze samenkomen!
Alice is de juiste hoofdpersoon, als meisje en als bekende schrijfster later, maar innemend is ze niet, best wel hooghartig, ook als volwassene, maar ook intrigerend. Sadie en Bertie zijn menselijker, sympathieker, dat is persoonlijke smaak.

Veel aristocratie uit Alices jeugd, in het algemeen is aristocratie vaak alleen maar uiterlijk en niet innerlijk of moreel, gelukkig niet te veel Downtown Abbey, kostuumdrama's vol uiterlijk vertoon waar ik zó'n hekel aan heb, maar functioneel, omdat dat de achtergrond is van de gebeurtenissen.
Bijna 500 bladzijden leesplezier, knap en soms spannend geconstrueerd en geschreven!
Zou ook goed filmscenario kunnen zijn!