Geschreven bij Ze noemden me duivelskind
‘Ze noemden me duivelskind’ is een boek dat gelezen moet worden. Het is een verhaal dat zich vastzet in je hoofd, in je hart en in je ziel. Je kunt niet anders dan het boek in één ruk uitlezen. Het is duidelijk dat haar oorlogsverleden haar op vele manieren blijft achtervolgen, maar haar ook de persoon heeft gemaakt die ze nu is. Dit boek bewaar ik tot mijn dochter oud genoeg is om het te lezen. Michaela’s verhaal laat je geloven in wonderen en is een bewijs dat je met keihard werken (en talent) heel ver kunt komen. Met tranen in mijn ogen, na haar laatste geschreven woorden, sloot ik het boek om het vervolgens voor altijd in mijn hart te bewaren.