Geschreven bij Scrum in actie
Het lijkt erop dat de auteurs ergens de klokken hebben horen luiden maar niet helemaal begrepen waar de klepel hangt. Scrum is ontwikkeld in de wereld in de IT en sinds kort proberen mensen te onderzoeken hoe dit in andere organisaties toegepast kan worden. De experimenten leiden soms tot succes en soms slaan ze de plank mis.
Wat adviseert dit boek of wat voor inzichten vindt je in dit boek?
onder andere:
- neem beslissingen met elkaar (niet door een (autoritaire) baas alleen)
- werk in kleine stappen ipv grote langdurige fases
- maak tijd vrij om samen te werken ipv ieder voor zich (bijvoorbeeld 'maar liefst' 4 uur per week)
- er zijn mensen die lekker meewerken in teams (varkens) en mensen die zich drukken (kippen)
- praat vaak met de projectbaas en lever vaak tussenresultaat op
- maak een lijst van de wensen voor je project en doe eerst de belangrijkste wensen (de ijsberg)
- vage wensen kan je nog niet uitvoeren, concrete wensen wel (hoe diep zit het ijs?)
- stel een coach aan die ervoor zorgt dat het team lekker werkt (de scrum master)
- durf te experimenteren en accepteer dat eerste versies nog niet goed zijn
- bedenk van te voren aan welke kwaliteitseisen je (tussen-) product moet voldoen, voordat je het maakt
- regelmatig kort met elkaar overleggen helpt (elke dag beginnen met 15 minuten staand praten)
Er is natuurlijk niets mis met bovenstaande lijst, je kan ze zo op tegeltjes printen en in je WC hangen. Alleen wat moet je met zulke platitudes? Wat is hier nu zo vernieuwend aan dat het een hype waard is? En is dit Scrum? Als je dit boek naast de scrum theorie legt, is bovendien de hele essentie weggelaten: een scrum groep werkt langdurig samen (dus niet maar 4 uur per week) aan complexe, creatieve projecten. Scrum werkt goed bij veranderlijke projecten die vaag zijn omdat ze bijvoorbeeld technologisch vernieuwend zijn of complex.
De auteurs van dit boek kunnen niet duidelijk maken waarom scrum goed zou werken bij projecten die niet over software gaan of als ze succes claimen waarom dat door "scrum" zou komen.
Als mensen (te) veel kleine projecten met allerlei klusjes door elkaar moeten doen is Scrum geen antwoord. De schrijvers van dit boek denken van wel en komen dan met bovenstaande 'tips en tricks' maar ik raak er niet door overtuigd. Regelmatig dacht ik bij het lezen van dit boek: "wat een open deur!" Er zit een heel hoofdstuk over kippen en varkens, oftewel over mensen die wel aan een team bijdragen en mensen die de kantjes ervan af lopen. Zonder conclusie of aanbeveling wat je met de kippen of kippigheid moet doen. So..., what is new? Het is gewoon te oppervlakkig en te veel halleluja.
Weinig kritisch en weinig inzichtelijk over waarom hun werkwijze nu zo uniek en beter zou zijn. Op sommige punten is het echt een verkeerde implementatie van scrum. Met name als het gaat over definition of done geven de auteurs er blijk van scrum niet echt begrepen te hebben. De vele metaforen en plaatjes van de ijsberg, het scrum proces en andere plaatjes kloppen ook net niet. Een product owner die als een (autoritaire?) generaal het werk verdeelt onder de uitvoerders in een soort lopende band? Dit gaat helemaal tegen de scrum gedachte in!
Als bovenstaand lijstje met organisatietips nieuw voor je is en je wordt er enthousiast van is dit misschien wel een boek voor je. Maar er zijn betere boeken voor (scrum) projectmanagement te vinden.
