Geschreven bij Dekmantel
Jellemieke Kaagman is op 14-jarige leeftijd verkracht en vermoord. De dader is nooit gevonden. Twaalf jaar later wordt er een grootschalig DNA-onderzoek gestart en hierdoor wordt Winston R. als de dader aangewezen.
Zijn vrouw Maggie wordt verscheurd door verdriet en ongeloof, terwijl de ouders van Jellemieke, Fay en Marcel, ruzie maken over wraak en vergelding.
Tijdens het proces gebeurt er iets wat gezien wordt als wraak op de moord op Jellemieke, maar is dit ook zo en wie is hier verantwoordelijk voor?
Het verhaal wordt vanuit twee gezichtspunten verteld. Aan de ene kant heb je Maggie Bodegraven, getrouwd met Winston R. Zij schrijft brieven aan Winston, brieven die zij niet verstuurt, maar bewaart in een ordner. Brieven die hij waarschijnlijk nooit zal lezen, brieven die waarschijnlijk niemand ooit zal lezen. Dat maakt voor haar niet uit, het is een manier voor haar om van zich af te schrijven wat zij voelt, wat zij doormaakt, zeker omdat Winston elk contact met de buitenwereld (behalve met zijn advocaat) afhoudt.
Op een prachtige manier wordt omschreven en beschreven hoe zij worstelt met verdriet, ongeloof, woede, ontkenning, hoop, wanhoop, nadat zij erachter komt wat haar man gedaan heeft. Je leest hoe zij elkaar hebben ontmoet, hoe zij hun huwelijk beleefde en hoe zij daar nu op terugkijkt, wetende wat haar man gedaan heeft. Je kunt gewoon niet anders dan met haar meeleven.
En dan aan de andere kant heb je het verhaal van Fay Kaagman, de moeder van de vermoorde Jellemieke. Zij en haar man Marcel staan bijna lijnrecht tegenover elkaar als het aankomt op wraakgevoelens, het recht hebben op vergelding. Na de arrestatie van Winston en het proces kan Marcel het nergens anders over hebben dan over manieren om Winston terug te pakken, om wraak te nemen op de meest vreselijke manieren. Fay kan er tot op zekere hoogte in meegaan, maar vindt dat Marcel veel te ver doordraaft en daar veel te ver in gaat. Zij en Marcel groeien steeds verder uit elkaar. Fay vindt ‘troost’ bij een andere man en Marcel wordt opgeslokt door zijn wraakgevoelens.
Ook hier wordt heel goed omschreven hoe Fay zich voelt, hoe zij omgaat met Marcel en zijn familie. Net als Maggie leer je ook Fay goed kennen en leef je ontzettend met haar mee.
En dan de ontknoping…..die kwam voor mij als een verrassing….hoe dichter je bij het einde komt, hoe moeilijker het wordt om het boek weg te leggen (manlief en kids moesten even wat langer wachten op het eten….mama is bijna klaar met lezen!). De cover sprak me in eerste instantie niet zo heel erg aan, die is wat mij betreft niet mooi te noemen, maar hoe dichter je bij de ontknoping komt….dan snap je hoe cruciaal die paraplu op de voorkant is!
Dekmantel was mijn eerste kennismaking met Loes den Hollander. Ik ben verkocht!
Ik geef Dekmantel vier en een halve ster!
