Geschreven bij Herontdekking Van Het Ware Zelf
Nadat ik veel over dit boek gehoord had, wilde ik het eindelijk eens lezen. Het is mijn vak om mensen te helpen hun (inter)persoonlijke balans te vinden, dus ik begon er ook aan als professional. Maar al snel raakte ik ook persoonlijk in de ban van de methode, die ik heel aanvullend vind op wat ik ken (met name RET, Roos van Leary en Gestalttherapie). De auteur is erin geslaagd (op basis van het werk van Jean Jenson, die zichzelf in het voorwoord mijns inziens nogal onderuit haalt) een heldere en heel praktische methode aan te bieden om in het hier-en-nu onverwerkte zaken een plek te geven. Ik ben daar blij mee, voor mijzelf en voor mijn cliënten.
Ik heb twee aanmerkingen.
1) het boek lijkt geschreven te zijn voor vrouwen. Bijna overal staat 'haar', 'zij' en nergens is vermeld dat het boek ook voor mannen geschreven is. Misschien is dit een onbewuste VM-w van de auteur? Of is het een reactie op de vele boeken waarin het omgekeerd is? En het zal ook zeker met mijzelf te maken hebben, maar het stoorde me wel, als man.
2) Op pagina 58 (in de editie die ik las) bekritiseert de auteur het Tibetaans boeddhisme. Die kritiek slaat werkelijk nergens op. Het is duidelijk dat ze absoluut niet begrijpt wat 'leegte' (sunyata) betekent. Ook de functie van meditatie is haar helemaal ontgaan en zo zijn er nog een paar. Ik zou zeggen: laat die kritiek weg, of ga actief het (Tibetaans) boeddhisme beoefenen. Want deze onzin doet onrecht aan de geloofwaardigheid die op psychologisch terrein zo groot is (althans voor mij).
Desondanks raad ik iedereen aan dit boek te lezen en de methode te beoefenen.