Ongeduldig check ik mijn agenda om te zien wanneer ik weer een nieuwe training heb staan, zodat ik aan de slag kan. In mijn hoofd sta ik al voor de groep dingen uit te proberen en toe te passen. En ik ben pas halverwege.
Karin de Galan, schrijfster van diverse boeken op het gebied van het trainersvak, heeft een nieuw boek geschreven over het werken met ’rollenspellen’. Het boek geeft een heldere visie op de manier waarop je rollenspelen, een belangrijk leermiddel in trainingen, effectief kan inzetten. In mijn werk als agressietrainer kom ik helaas nogal eens wat mensen tegen die een ‘faalervaring’ mee hebben opgedaan. ‘Voor al die collega’s die cursisten een vervelende ervaring hebben laten opdoen, is het boek zeker een must’, zo was aanvankelijk mijn gedachte. Maar tijdens het lezen stapelen ook voor mij de tips en inzichten zich op.
Het boek leest om te beginnen lekker weg. De Galan schrijft op een heldere manier. Het is nog net geen spreektaal, maar de toon is losjes, de woordkeus simpel maar doeltreffend en de inhoud raakt de kern. Uit de herkenbare voorbeelden en dialogen wordt duidelijk dat de Galan de taal van de werkvloer beheerst.
Gaandeweg het lezen wordt de structuur in de opbouw van de stof herkenbaar. In kleine kadertjes wordt de essentie vaak even herhaald, zodat het gelezene beter blijft hangen. Het boek kent een mooie balans tussen uitleg, werkvormen, dialogen en casussen. Het is geen werkboek, maar het is wel praktisch en praktijk gericht. Tijdens het lezen wil je er direct ermee aan de slag.
Het vreemde is wel dat het ‘R’ woord uit de titel zèlf een verboden woord blijkt te zijn. Gelukkig geeft de Galan alternatieven. Het wordt vanaf nu ‘uitnodigen tot experimenteren’ in ‘praktijk simulaties’. Het werken met acteurs zelf komt pas tegen het einde goed aan bod, de focus is er met name op gericht om de deelnemers zelf te laten spelen.
Herkenbaar zijn de voorbeelden van lastige deelnemers met weerstand. De Galan volstaat niet alleen met een oplossing, maar vervolgt in een scenario met de moeilijkste mogelijke reactie van de deelnemer. Vervolgens wordt een oplossing gepresenteerd, inclusief alternatieven. Trainen lijkt zo bijna simpel. Zelfs het vage ‘werken met je hart’ weet de Galan te behandelen als iets heel gewoons. Met praktische oefeningen maakt ze bovendien duidelijk hoe je hier aan kan werken.
Ik ben tijdens het lezen van dit boek beter gaan begrijpen waarom ik bepaalde dingen doe in mijn trainingen. Ik had dit boek dan ook graag gelezen aan het begin van mijn carrière, dat had heel wat ‘leerervaringen’ gescheeld. De grootste winst voor mij zit hem in het aanbrengen van meer structuur en focus in mijn trainingen. Hiernaast doe ik allerlei handige inzichten en nuttige tips op. Zoals: zet de groep eerst in tweetallen voordat je ze de instructie geeft om met elkaar een rollenspel te doen. Hierdoor komen ze in de ‘ja’ stand en zal de weerstand tegen het spelen afnemen. Simpel maar effectief.
De illustraties ten slotte zijn eenvoudig en schematisch. Toch versterken ze de inhoud en ik vind het knap hoe met een paar streken in het gezicht de emoties herkenbaar en invoelbaar zijn gemaakt. Er hadden van mij nog meer tekeningentjes in mogen staan.
Samengevat, ‘Zo werken rollenspellen echt!’ is een boek wat ik alle collega-trainers kan aanraden die zich verder willen bekwamen in het werken met rollenspellen, herstel, praktijk simulaties!