Als je de beschrijving mag geloven is dit de bijbel voor elke wielertoerist die zichzelf serieus neemt. En doordat de auteurs zichzelf enorm serieus nemen wordt het soms dan ook een boek dat op het randje van humoristisch staat te wankelen. In #91 regels beschrijven de behoeders van de orde der Velominati prachtig wat een tocht op de fiets zo uniek maakt.
Korte 'hoofdstukken' per regel, vlot geschreven, die je doen denken aan je eigen eerdere tochten. Maar geen paniek, overtreders van de regels worden niet geëxcommuniceerd van de heilige (fiets)wegen.
Wil je uitzoeken wat die regels juist zijn? Dan kan je terecht op de schitterende fietsblog van de makers van dit boek: The rules of the Velominati. Eén regel die ik bijvoorbeeld overtreed is nummer #33. Zoek maar op.