Geschreven bij Een cursus in wonderen
Dit boek resoneert continue, vanaf bladzijde een. Dit is hogeschool ont-dekken. Er wordt veel gesproken over de lastige leesbaarheid en het taalgebruik, maar 'ik' heb dit heel anders geïnterpreteerd. Zoals met iedere cursus die Leren als speerpunt poneert, is het de uitdaging om er je 'eigen werk' van te maken. Daarom zijn termen als 'God', 'Heilige Geest', en 'Zoonschap' voor 'mij' heel verklaarbaar: als je het toch een naam moet geven, waarom dan niet een her-programmering van datgene wat zich sowieso al voordoet aan de waar-neming? Het Scheppende noem je 'God', het 'Zoonschap' zijn alle mensen op de wereld, die Broeders van elkaar zijn. De Heilige Geest ~Vrouwe-lijk, is de Stem waarin God ~Manne-lijk zich uit. De mensen zijn de Zonen, de kinderen van God. Het gaat erom wat je er bij voelt. Klopt het, of klopt het niet. Voor 'mij' klopt het. 'Ik' ben het gaan lezen naar aanleiding van de boeken van JedMcKenna. Jed noemt 'God' heel terecht het "géén Zelf". Dat vind 'ik' de meest correcte term ervoor. Noem de Heilige Geest, intuïtie. Dat resoneert ook. Als 'ik' zo vrij mag zijn zou 'ik' die boeken naast deze willen aanbevelen, mede doordat dan de cursus in een duidelijke context geplaatst kan worden. Die context is al langer in 'mij' aanwezig, dus de Jed McKenna boeken waren meer een gevoel van thuiskomen. Het is een ultieme literaire poging om non-duaal bewustzijn nader te omschrijven, maar uiteindelijk gaat het om wát je ermee doet.