Geschreven bij Legend 3 - Finale
Bij dit afsluitende deel van een serie waarbij meerdere lezers in volle spanning op antwoorden zitten te wachten, durf ik me niet aan een samenvatting van dit verhaal te wagen. Ik wil het risico niet lopen om te veel te verklappen én hierdoor anderen hun leesplezier te bederven. Wel wil ik jullie met alle plezier laten weten wat ik van ‘Finale’ vind …
Het is al weer even geleden sinds ik Wonderkind las. Ik dacht dan ook dat ik misschien een recensie van dit boek zou moeten opzoeken om mijn geheugen op te frissen. Gelukkig was dit niet het geval. Meteen met het eerste hoofdstuk van haar boek, wist Marie Ly me meteen terug in het verhaal te laten komen. Doordat er in die eerste pagina’s een heel deel namen van personages vermeld worden, kwam vrijwel alles snel terug. Zo slecht is het dan toch niet gesteld met mijn geheugen. Of beter, ik was in die mate onder de indruk van Legend en Wonderkind dat het me allemaal goed is bijgebleven.
Ik vond het vooral heel leuk dat alle personages terug van de partij zijn én een rol spelen in dit afsluitende derde deel uit de Legend-serie. Allemaal hebben ze te kampen met hun eigen dilemma’s. Er moeten dan ook enkele heel belangrijke beslissingen genomen worden in dit boek. Zowel Day, als June én Anden mogen zich het hoofd breken over moeilijke vragen. Wat mij hierin aanspreekt is dat je zelf als lezer mee aan het denken gaat. Welke keuze zou ik zelf maken wanneer ik me in hun schoenen bevond? Want natuurlijk is het veel makkelijker om een keuze te maken wanneer je de situatie vanop een afstandje kan rationaliseren. Wanneer het niet gaat om de mensen die belangrijk zijn voor jou. En dat is nu net een luxe waar Day, June en Anden niet over beschikken. Er is geen tijd om lang na te denken, de klok tikt door én er moeten keuzes worden gemaakt.
Wat me ook opviel in dit verhaal is dat het ondanks het feit dat het zich in de verre toekomst afspeelt, niet echt futuristisch op me overkomt. Grotendeels is dit te verklaren door de vele herkenbare elementen die wie ook nu maar al te goed kennen. Politieke spelletjes, onrechtvaardigheid, een oorlog met onschuldige slachtoffers, … het was echter vooral de manier waarop de Koloniën bestuurd worden die me aan het denken zette. Het lijkt me eerder een waarschuwing dan een toekomstbeeld. Een wereld waar enkele grote firma’s alle touwtjes in handen hebben en het overal voor het zeggen hebben lijkt immers niet zo ver van ons bed te staan als we zouden denken.
Dat dit boek me zo aan het denken zet vind ik zeker een groot pluspunt. De reden dat ik echt genoten heb van dit laatste deel is dat Marie Lu niet voor een Disney-einde heeft gekozen maar voor een afsluiting die past bij haar reeks. Het lijkt allemaal te kloppen, de personages bleven trouw aan zichzelf (ik kan me echt ergeren wanneer dit niet het geval is), vragen worden beantwoord, je blijft als lezer niet met een massa vragen achter, …
Het heeft eventjes geduurd vooraleer we dit boek konden lezen, maar ik vond de mooie afronding van de Legend-reeks zeker de moeite van het wachten waard. Niet alleen de hoofdpersonages worden volwassen naarmate de serie vordert, de reeks zelf groeide tegelijkertijd met hen mee. Ook al is dit wel degelijk het derde en laatste deel van deze serie, toch voelt het in vergelijking met andere boeken minder aan als een afscheid én ook dat is een pluspunt.
