Het boek is te gebruiken als, zoals in de titel beschreven, samenvatting van Piketti's boek. Maar dat is niet makkelijk. Het "in Nederlands perspectief" behelst niet veel meer dan de opmerking dat Nederlands kapitaal kan betekenen inclusief of exclusief pensioengelden, die op belangrijke punten verschillen van ander kapitaal..
De auteur vat Pikettis boek en de kritiek erop aardig samen, al valt direct de betuttelende toon in vergelijkng met Piketti zelf op. Het is vooral een niet erg uitgesproken kritiek op Piketti's boek, waarbij de kritiek is dat de relevantie van de vraagstelling (wordt ongelijkheid groter) zelf in twijfel wordt getrokken.
Hoewel er veel mensen zijn die daar wel belangstelling voor hebben, vindt auteur dat we eigenlijk ons moeten interesseren voor hoe de taart kan groeien, niet de taartverdeling, ook in krimpende-taart-tijden.
Zijn onderbouwing van de stelling dat 'wat ongelijkheid ' leidt tot innovatie en inzet wordt niet beter onderbouwd dan een verwijzing naar het fiasco van de Sowjet-Unie, hoewel hij wel een onderscheid aanbrengt in "gelijkheid van kansen" en "gelijkheid van resultaten". In dit voorbeeld had hij ook kunnen verduidelijken hoe bij het voor zich ziet dat een ongelijkheid in kansen het beste in mensen naar boven haalt.
Waar Piketti zelf als een wetenschapper probeert om een complex probleem via aannamen, waarvoor hij verantwoording aflegt, tot iets eenvoudigers te reduceren om ons met gegevens te overtuigen van zijn stelling, trekt Broers het rookgordijn terug op als een troll. Bij elke onzekerheid wordt een vraagteken geplaatst, zonder precies aan te geven waar verantwoording faalde en wat de gevolgen zijn voor de centrale stelling.
Al met al een ietwat slome, lauwe (kritiek is niet erg scherp omdat auteur zich ervan bewust lijkt dat hij niet in de gelegenheid is die te onderbouwen), recensie van beleidsmaker-turned-auteur die meelift op hype.
