In deze debuutroman van Griet Op de Beeck maken we kennis met vijf hoofdpersonages: Lou (twaalf), Eva (zesendertig), Elsie (tweeënveertig), Casper (zesenveertig) en Jos (eenenzeventig). Elk personage vertelt in de ik-vorm over zijn eigen leven doorheen het boek (dit is al een groot pluspunt voor mij dat telkens wanneer iemand anders aan het woord is en je zo het verhaal goed kan volgen, er zit een structuur in het verhaal). De roman vertelt over hun zoektocht naar geluk.
Eerst nemen we een kijkje in het leven van Eva. De behulpzame vrijgezelle heeft een laag zelfbeeld door ietwat minder perfecte figuur. Ze is op zoek naar ware liefde, maar wordt met het tegenovergestelde geconfronteerd doorheen haar verhaal. Daarna maken we kennis het onzekere pubermeisje Lou die het moeilijk heeft met haar identiteit en populariteit op school en er ook gepest word. Gelukkig kan ze rekenen op de steun van haar tante Eva. Haar mama Elsie is al evenmin gelukkig in haar relatie met haar man Walter, ze heeft zelfs een affaire met Casper (hij heeft ook een gezin). Uiteindelijk besluiten ze toch om hun gezinsleven op het spel te zetten en met hun relatie door te gaan. Tenslotte is er nog Jos, vader van Eva en Elsie. Hij is een alcoholist en uitbater van een restaurant. Hij leidt ook een ongelukkig leven omdat zijn vrouw hem allesbehalve gelukkig maakt en hij zelf ook een groot geheim heeft: hij heeft namelijk zijn neefje Victor omver gereden toen hij stomdronken achter het stuur zat, waardoor die nu gehandicapt is.
In het begin van het verhaal vond ik - net zoals in een van de bovenstaande recensies ook - dat het verhaal weinig samenhang had. Iedereen deed wel even zijn verhaal, maar je kon maar moeilijk begrijpen wat die vijf personages nu met elkaar te maken hadden. Naarmate het verhaal vorderde werd natuurlijk alles duidelijker.
Het verhaal vertelt ons vaak over de negatieve aspecten van het leven, en het is meestal niet rozengeur en maneschijn, maar toch lezen we geen zwaarmoedige roman. Af en toe beschrijft Op de Beeck ons de kleine geluksmomenten van de personages. Ook komen de meeste uit hun ellende. Eva pleegt dan wel zelfmoord, maar dit is wat ze wou, voor haar was het de enige oplossing. Ook Caspar en Elsie zijn gelukkig met hun keuze.
De schrijfstijl die Op de Beeck hanteert vind ik opmerkelijk. Zo zorgt het meervoudig vertelperspectief ervoor dat je niet alleen de personages hoort vertellen over de dingen die zij meemaken, maar ze praten ook af en toe onderling met elkaar over hun ervaringen. Zo weet je inderdaad - zoals ook gezegd in de tweede recensie – hoe elk personage denkt over elkaar en af en toe lees je dan ook dialogen tussen beiden, en dat is iets wat ik persoonlijk zeer goed vind aan dit boek. Het boek is ook zeer gemakkelijk te lezen vind ik, ik lees zelf niet zo graag, maar dit boek heb ik toch vrij snel kunnen lezen en ze gebruikt ook zeker geen moeilijke zinsconstructies.
Als ik iets moet zeggen wat ik een beetje minder vind aan het verhaal, dan is het dat ik het af en toe wel voorspelbaar vind. Al je vragen worden in het boek beantwoord, je hoeft dus eigenlijk nooit je hoofd te breken over hoe het zal aflopen met de personages, of hoe bepaalde situaties zullen uitdraaien, want na een tijdje had ik wel door hoe het verhaal in elkaar zat. Je zit niet bepaald op het puntje van je stoel, maar dat hoeft ook niet voor mij. Dit boek is volgens mij zeker een aanrader en het verhaal heeft mij zeker geraakt.

De lezer zweeft door dit hemelse, hartverwarmende boek waarin gebeurtenissen van 5 levensechte hoofdpersonages elkaar kruisen .Liefde, vrijheid, identiteit, geheimen, geluk en eenzaamheid …fictie van de bovenste plank.

Lou, Eva, Elsie, Casper en Jos zijn elk op hun soms ontroerende manier op zoek naar geluk, naar hun zevende hemel. Ze worstelen met levensvragen die ieder van ons bezighouden zodat de herkenning groot is. Immens geluk, dat streeft eenieder toch na? De titel van dit warme boek klinkt in elk geval veelbelovend en opbeurend. En dat is het ook! De hoofdpersonages zijn met elkaar verbonden door een familie-, vriendschaps-,of liefdesband.. Casper, een kunstschilder, is getrouwd met Merel en heeft een relatie met Elsie. Zij is de dochter van Jos en getrouwd met Walter, een nierspecialist. Samen hebben ze een dochter Lou en een zoon . Kiezen Casper en Elsie voor elkaar en laten ze hun vertrouwde leven achter zich ? Eva is de jongere zus van Elsie. Ze is een 36-jarige single die blijkbaar steeds op de verkeerde mannen valt. Vrienden zeggen dat het wel goed komt met haar. Lou is twaalf en klein voor haar leeftijd wat ze verschrikkelijk vindt , net als naar school gaan. Haar grootvader Jos is 71 , hij is alcoholist en lijdt enorm onder een tragische gebeurtenis uit het verleden. Allemaal modderen ze maar wat aan in hun zoektocht naar die éne hemel. Langzaamaan komen er geheimen naar boven en wordt de familie uit elkaar gereten. Er zijn erg pijnlijke momenten, feiten die je als lezer niet onberoerd laten zoals bij het overlijden van Karel, Jos’ broer of wanneer Eva een definitieve keuze heeft gemaakt. Het verdriet , de pijn wordt beschreven in woorden, in zinnen waar je zelf nooit zou opkomen maar die zo herkenbaar zijn.

En toch is deze roman helemaal niet zwartgallig. De problemen worden afgewisseld met kleine geluksmomenten en speels bedoelde taalvondsten. Deze vijf mensen delen de ik-vertelling. Op een multiperspectivistische manier vertellen ze over zichzelf, over elkaar en over gedeelde gebeurtenissen. In fraai Nederlands met Vlaamse tongval wisselen rappe dialogen en lange monologen elkaar af en brengt de auteur een verpletterend mooie hulde aan het leven. Dit maakt het debuut van Griet Op de Beeck tot een knappe prestatie . Ook al schuilt er veel tragiek in het boek, de hoop op de vele hemels boven de zevende blijft overeind.

Het boek is een psychologisch eerlijke, beklijvende , vlot lezende roman met een duidelijk en toch wel spannend verhaal. Peter Verhelst, auteur, verwoordt het subliem: ‘Het is een boek over ons gestuntel en onze pogingen om niet alleen te zijn: zo superieur geschreven, zo teder en kwetsbaar en bijwijlen ook zo geestig dat je hart ervan breekt en opspringt tegelijk. ‘ Als lezer word je , écht waar, gegrepen en ontroerd door liefde, zwaktes, schoonheid en ijdelheid van de hoofdpersonages. Dit smaakt duidelijk naar meer…

Vele hemels boven de zevende wordt verteld door 5 verschillende personages, die afwisselend aan bod komen. We starten bij de 36-jarige Eva. Ze is al een hele tijd op zoek naar een relatie, maar steeds weer wordt ze teleurgesteld door de liefde. Eva is een zeer behulpzame, vriendelijke vrouw en is altijd bereid iedereen te helpen, ze werkt dan ook in een gevangenis wat naar mijn mening een perfect gekozen beroep voor haar is. Vooral hoe ze omgaat met Henry (één van de gevangenen) laat het mooie, tedere karakter van Eva zien. Dan heb je Eva’s zus, Elsie. Elsie is getrouwd, maar niet alles loopt gesmeerd in haar relatie met Walter. Wanneer ze een andere man, Casper (tevens een verteller in het verhaal) ontmoet staat ze voor een moeilijke keuze: ‘Kiest ze voor het geluk van haar gezin of gaat ze voor haar eigen geluk?’. Elsie heeft twee kinderen met Walter, waaronder de 12-jarige Lou (ook één van de vertellers). De ouders van Eva en Elsie, Jos en Jeanne maken het hun kinderen niet gemakkelijk. Jos is een alcohist en Jeanne is een toch wel bazig en uitbundig type.

Het mooie aan het boek vind ik dat het anders is. Anders dan alle boeken die ik al gelezen heb. Dat is niet altijd positief, maar het maakt het boek juist uitzonderlijk. De eerste bladzijden vond ik moeilijk om door te blijven lezen, maar naarmate het boek vorderde ging het steeds vlotter. Het is allemaal zo echt en het zou even goed je eigen leven kunnen zijn dat beschreven wordt. Ik vind het soms pijnlijk om te beseffen dat dit niet zomaar verzonnen is. Het is de harde realiteit. Ik werd steeds meer en meer in het hoofd van de vertellers getrokken en dat vond ik mooi aan het boek, het liet je toe om helemaal meegezogen te worden in hun gedachtenwereld.

De schrijfstijl van Griet Op de Beeck vind ik persoonlijk zeer mooi, de citaten die ze doorheen haar boek gebruikt gaven voor mij een meerwaarde aan het boek. Er zitten levenslessen in verborgen en ze zetten je aan het denken. Op de Beeck gebruikt in haar boek een mooi evenwicht tussen humor en verdriet. Dit is niet makkelijk volgens mij, maar ze is er toch wel goed in geslaagd. Momenten van ongeluk, verkeerde keuzes, angst worden afgewisseld met momenten van hoop en gelach.

Een echt plot in het verhaal was er niet, maar om eerlijk te zijn heb ik dit ook niet gemist. Vele hemels boven de zevende is een boek dat zeer vlot leest van zodra je jezelf toelaat mee te gaan in de gedachten en gevoelens van de vertellers. En dit is het mooie aan het boek. Moesten er in het boek verschillende plots komen, zou het boek niet meer zo realistisch zijn.

Het is zeker de moeite waard om het boek eens te lezen. Ik raad het dan ook iedereen aan. Je leert wijze levenslessen en er komen problemen, gebeurtenissen in die ieder van ons kunnen overkomen. Het is uit het leven gegrepen en dat maakt het boek zo mooi en zo makkelijk om je in te leven.

Griet Op De Beeck serveert 5 uiteenlopende personages die met elkaar onvrijwillig verbonden zijn.
Zo heb je de twee zussen, Elsie en Eva, hun vader Jos, Elsies dochter Lou en Elsies minnaar Casper.
Ze vertellen elk om beurt in kleine hoofdstukjes hoe ze geconfronteerd worden met de complexen van het leven en hoe ze daar mee omgaan. Je komt jezelf mateloos tegen in de worstelingen der leven waar ook de personages mee te kampen krijgen. Het boek sleurt je mee in een verhaal van liefde en leed, geluk en ongeluk, sterktes en zwaktes. En op het einde versta je net iets meer van hoe alles in elkaar zit.

Ik vind de schrijfwijze die Op De Beeck opteert prachtig. Je leest in het begin van ieder hoofdstuk een aangrijpende slagzin, zoals 'Met de ogen open is alles minder eng dan met de ogen dicht' of 'Omdat nooit meer wel heel erg lang is', en doorheen de kleine aparte hoofdstukjes kom je te weten wat de zin betekent. Het is een raadsel die je weerhoudt van het boek weg te leggen. Doordat ieder hoofdstukje uit het ik-perspectief wordt verteld kan je ook niet anders dan blijven lezen. Alsof je ze alleen in leven kan houden als je blijft lezen. Doordat ze deze schrijfwijze gebruikt verveelt het ook nooit. Je kan blijven lezen want er valt iedere keer opnieuw iets nieuws te ontdekken. Rick Van Rijthoven verwijsd naar het boek als slaapverwekkend en voorspelbaar omdat de lezer niet verrast wordt. Hierin moet ik hem een beetje tegemoet komen. Er vinden inderdaad geen spannende of onverwachte wendingen, behalve dan op het einde van het boek, plaats. Maar dat is dan ook waarvoor je gekozen hebt. Je bent niet opzoek naar een actie-verhaal of een tragedie, maar naar een mooie weerspiegeling van de alledaagse dingen. Wanneer je die visie voor ogen houd, is het boek wel spannend en verrassend genoeg.

Ik werd overdonderd door de formulering van haar gedachtengang. Zo mooi en fragiel. Gedachten en gevoelens die ik nooit kon thuisbrengen, heeft zij moeiteloos verwoord in mijn plaats. Bijvoorbeeld de afscheidsbrief van Eva, waarbij ik toch een traantje heb moeten wegpinken. Zelfs gewoon terugdenken geeft me een brok in de keel. Je wordt jaloers op de schrijfster want je weet dat jij nooit zoiets moois zal kunnen schrijven. En ze heeft 5 pareltjes van personages gekozen om haar gedachten te vertolken. Het contrast dat ze gecreëerd heeft tussen de personages is zo mooi uitgewerkt en naar voorgebracht dat je jezelf erin herkent.

Ik zou dit boek aan iedereen aanraden. Moest ik kunnen, zou ik iedereen laten inzien hoe diep het gevoel ,dat dit boek geeft, gaat en hoe veel je er kan uithalen. Hoe het je kan ontroeren en gelukkig maken terzelfder tijd. En dat het zeker oke is moest je een traantje laten want iedereen doet het. Gegarandeerd.

Vele hemels boven alle andere

In Vele hemels boven alle andere, word je oversteld geblazen van 5 vijf verschillende levensverhalen, allemaal met elkaar verbonden. Vijf personen zijn beurtelings aan de beurt waarvan Eva de spil is van het verhaal. Eva is een jonge vrouw rond de vijfendertig, ze werkt in de gevangenis en heeft een droevig liefdesverhaal. Haar nichtje, Lou is twaalf en heeft een hekel aan school. Elsie, de mama van Lou is niet perfect gelijk met haar relatie. Ze wordt verliefd op Casper. De vader of grootvader Jos, heeft een alchoholverslaving die de relatie met zijn familieleden niet simpeler maakt. Jos heeft een ongeval gekend waardoor hij een litteken meedraagt tot de rest van het leven. Eva staat steeds klaar voor iedereen, alleen niet voor haarzelf. Af en toe kent ze een dipje, waardoor ze zich helemaal alleen voelt. Een enorm smachtend verhaal die je bij elke bladzijde laat nadenken over het leven. Hoe moeilijk of hoe simpel het allemaal kan zijn.

*Joef*, en de eerste pagina was omgeslaan. De eerste woorden raakten mijn ntevlies. In een ruk las ik en las ik, tot wanneer alle absurptheid verdwenen was. Wat vond ik het een vreemd boek. Gevallen in een put, in een levensput. Letterlijk in iemand zijn leven gesprongen, precies of je zit in hun hoofd, als een soort van kwelduiveltje. Toen viel het puzzelstukje op zijn plaats. Je zag het verband, hun familieband en een enorme druk vloog van mijn schouders. Hun gevoelens zo met woorden kunnen uitdrukken vond ik enorm knap werk. De ene keer laat je een traan, de andere keer zit je luidop te lachen in de zetel waardoor je moet opletten dat de warme thee niet op je lichaam terecht komt. De droevigheid van Eva, getekend door de ongrijpbare liefde, laat je proeven van de eenzaamheid. Vastberaden helpt ze met haar mooie woorden steeds haar zus Elsie en Lou. “ Het is ergens wel altijd nacht.” Jammer van de schrijfstijl vond ik. Ze probeert het te laten klinken als spreektaal waardoor het een heel onnatuurlijk effect geeft. Een boek waarvan je het later misschien allemaal niet meer zo goed begrijpt. Het einde was narmate de blazijden naar links kwamen te liggen een beetje voor de hand liggend. Maar toen Eva effectief uit het leven stapte, voelde het toch zeer pijnlijk. Stiekem had ik gehoopt op een mooi einde.

Zo bolt het leven verder, gelijk in het boek. Eva is er niet meer en alles gaat verder. Deze blik op het leven is ook realitieit. De klok blijft steeds tikken en dat is hoe het nu eenmaal gaat. De gebeurtenissen zijn levensecht voorgesteld. Geluk of geen geluk, je moet doorgaan. Een perfecte spiegeling van het leven vind ik.

Of je het touw in handen hebt in je leven, ik geloof van wel. De stilte die je op het einde vormt wanneer het boek uitgelezen is, is de stilte wanneer je denkt. Ik was helemaal mee verdwaalt in hun leven, waardoor het dagen duurde vooraleer ik er niet meer aan dacht. Ik vond het een prachtig boek, waarvoor je je nachtrust aan de kant zou schuiven. Wanneer je verliefd bent, ben je in vele hemels boven alle andere. Ik was verliefd op dit boek.

Geschreven bij Vele hemels boven de zevende

Prettig geschreven en toegankelijk boek.

Minpunt is een technisch mankement. Een deel van het boek had ontzettend kleine letters, bijna niet leesbaar. Dit was niet te verhelpen; functie lettervergroten op de reader werkte voor deze pagina's niet. Er waren ook wat pagina's met sterk vergrootte letters. Wel leesbaar, maar heel onhandig; ongeveer 1 zin per pagina. Dat verwacht ik niet van een gekocht ebook.....

Geschreven bij Vele hemels boven de zevende

De titel van het boek “Vele hemels boven de zevende” suggereert dar er genietingen zijn die het genot overtreffen dat je ervaart wanneer je in de zevende hemel bent. Vier van de hoofdpersonen in deze debuutroman van de Vlaamse Griet op de Beeck (1973) ondervinden ze niet. Vader is alcoholist, moeder eeuwig tekort gedaan, hun ene dochter voelt zich gevangen in haar huwelijk, de andere dochter heeft de rol van sterke vrouw, maar is alleen en de kleindochter is een onzekere puber. Ze leiden gewone levens, met de verdrieten die daarbij horen, met de kleine conflicten en de kleine problemen van alle dag. Tegen het einde explodeert de roman echter en blijken die gewone levens en die gewone dingen een enorm drama te vormen. Een enorm aangrijpend drama, kan ik wel zeggen. Brokken in mijn keel en tranen in mijn ogen.
Tante Eva en haar nichtje Lou van twaalf zijn de twee echte hoofdpersonen. Ze hebben een nauwe band. Eva steunt haar nichtje in de zoektocht door het leven dat voor haar net begint, terwijl Eva met haar 36 jaar zelf haar weg niet weet te vinden. Ze zijn zó sterk met elkaar verbonden dat de schrijfster zelf hen met elkaar verwart in het hoofdstuk waarin de verjaardag van oma Jeanne wordt gevierd. Lou’s moeder komt dan binnen met haar twee kinderen Jack en Lou, maar Griet op de Beeck noemt Lou daar Eva.
Het boek is opgedeeld in kleine fragmenten waarin telkens één van de hoofdpersonen zijn deel levert aan het verhaal. Het eerste fragment is van Eva; het laatste van Lou. De enige twee –aangrijpende- brieven die in de roman voorkomen zijn Eva en Lou. Zij samen gebruiken de zin “Vele hemels boven de zevende”. Lou maakt allerlei lijstjes, bijvoorbeeld een lijstje met wat ze prettig vind, of een lijstje met dingen waar ze versteld van staat. Eva doet dat ook een keer. Ze maakt een lijstje van dingen waar ze aan denkt. Dat onderstreept niet alleen de hechtheid van hun band –die ook op nog andere momenten blijkt- , maar ook de hechtheid van de compositie. In dit boek staat niets zonder een reden. Het is ook typerend dat de kunstschilder Casper, de enige niet tot de familie behorende hoofdpersoon, ook de enige is die wel al voorbij die zevende hemel is weten te geraken.
Ik heb met dit boek een bijzondere leeservaring gehad. Griet op de Beeck levert in een Algemeen Bruikbaar Vlaams –dat bedoel ik verre van neerbuigend- haar prachtige zinnen met rake en verrassende observaties af en een hartverscheurend drama met daarin toch hoop. Koop het, lees het, laat je vervoeren en zeg het voort!

Geschreven bij Vele hemels boven de zevende

Prachtig verhaal!
Doordat je iedere keer door een ander personage zijn/haar ogen kijkt, krijg je van iedereen een stuk van de gedachtegang mee en hoe zij omgaan met de situatie. Heel herkenbaar verhaal - je zou zo je eigen familie of je buren in het verhaal kunnen plaatsen.
Zeker het einde had ik niet verwacht...

Een boek om in door te blijven lezen. De vijf hoofdpersonen komen beurtelings aan bod in de hoofdstukken. Eenzaamheid, onbegrip en geheimen en dat beschreven in prachtig Vlaams maken het een fantastisch boek!

Geschreven bij Vele hemels boven de zevende

Het boek gaat over vijf verschillende mensen die elk hun verhaal vertellen. Het hele boek door is telkens elk hoofdstuk in vijf aparte delen gedeeld. In elk deel wordt er vanuit een ander perspectief vertelt, namelijk uit het perspectief van één van deze mensen. Lou is twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig en Jos zevenenzeventig. Ze hebben elk hun eigen problemen, maar later in het boek wordt duidelijk dat ze familie zijn. Het verhaal start bij Eva. Ze is single en werkt met gedetineerden in een gevangenis. Ze probeert sterk te blijven onder de omstandigheden maar uiteindelijk besluit ze om zelfmoord te plegen. Haar zus Elsie is wel getrouwd en heeft twee kinderen en één daarvan is Lou. Lou is een tiener en heeft het moeilijk met vriendinnen maken op school. De vader van Eva en Elsie noemt Jos, hij heeft een drankprobleem. Een paar jaar geleden heeft hij zijn neefje, Victor, aangereden toen hij dronken achter het stuur zat. Hij heeft dit nooit aan iemand vertelt maar later in het verhaal komt zijn familie dit te weten. Casper heeft zelf ook zijn eigen gezin. Hij is een collega van Eva en zo leert hij haar zus kennen, Elsie. Hij wordt hopeloos verliefd. Na een jaar een geheime relatie te hebben met Elsie wilt hij zijn gezin verlaten en een nieuw leven beginnen met haar. Elsie twijfelt maar besluit uiteindelijk om hetzelfde te doen.
Het begin van het verhaal was verwarrend. Je maakte voor de eerste keer kennis met alle personages maar alles werd uit het ik-perspectief verteld en elk hoofdstuk had een verschillende verteller. Pas later werd duidelijk wat de vijf hoofdpersonages gemeen hadden. De personages werden goed beschreven. Het verschil wanneer bijvoorbeeld eerst een twaalfjarig meisje aan het woord is en daarna een zeventigjarige man is zeer goed te zien. Hun problemen en hun manier van verwoorden zijn anders.
Het hele verhaal draaide rond de gebeurtenissen die zich op het einde afspeelde. Eva die zelfmoord pleegde, Elsie die uiteindelijk toch koos voor Casper,… Daarvoor viel er niet zoveel te beleven en ging het boek over een normale familie met dagelijkse problemen. Op De Beeck zorgde ervoor dat het verhaal niet saai werd en bleef de tijd opvullen door de gevoelens van de personages te beschrijven of door flashbacks te gebruiken. Zo dergelijke speciale momenten mochten wel eerder plaatsvinden om wat meer spanning op te wekken. Het was wel een vlot leesbaar boek en het was helemaal niet langdradig.
Als er één gebeurtenis is die me geraakt heeft, is het natuurlijk wel de dood van Eva. Het was niet onverwacht dat ze zelfmoord pleegde, want als ze aan het woord was werd het duidelijk dat ze niet tevreden was met haar leven. Ze geraakte niet aan een geschikt lief en als ze dan eens in contact kwam met een man liep het verkeerd af. Ondanks dat ik het zag aankomen was ik toch geraakt. Ze heeft nooit nagedacht over zelfmoord en we zullen ook nooit haar laatste gedachten te weten komen. We weten dat ze zelfmoord heeft gepleegd doordat het uit het perspectief van haar familie wordt verteld en ze heeft ook een afscheidsbrief geschreven.
Ik zou dit boek aanraden voor mensen die niet graag dikke en zware boeken lezen maar toch graag een dramatisch verhaal willen lezen. Het is vlot leesbaar, niet te dik en het beschrijft heel goed de dagelijkse problemen waarmee sommige families te maken krijgen. Het genre is drama maar het valt niet zo zwaar omdat de meeste gebeurtenissen humoristisch worden beschreven waardoor het verhaal luchtiger wordt.