"Hij deed geen moeite om haar terug te halen. Ze kwam toch alleen terug als ze er zin in had, in dromen en leugens en versnipperd déja vu." Rainbow Rowell begint het boek Eleanor & Park met de zin die later alles zal verklaren. Zij vertelt met dit verhaal het verhaal van twee jongeren die verliefd zijn op elkaar. Een liefde waarvan ze allebei weten dat het geen stand gaat houden. "Eleanor, die alles verpestte. Eleanor, die weg was. Hij deed geen moeite meer om haar terug te halen." Eleanor & Park won in 2015 de Diorapthe voor het beste vertaalde boek. En terecht. Rowell laat met dit boek zien dat er mooie liefdesverhalen kunnen ontstaan.
Eleanor verhuist naar haar moeder. Vanaf dat moment moet ze ook naar een nieuwe school. Op de eerste dag stapt ze in de bus en gaat ze op de vrije plaats naast Park zitten. Eleanor heeft alles in zich in gepest te worden: rood haar, dikkig, mannenkleding. Vanaf dag één lijken verschillende jongeren haar dan ook niet uit te kunnen staan. Behalve Park, hij vindt haar geweldig. Maar ze kan geen relatie met hem beginnen. Toch? Haar stiefvader, Richie, zou haar vermoorden. Ze kan en mag niets vertellen.
Rowell beschrijft alom gebruikte thematiek: liefde. Echter, ze doet dat op een unieke manier, waardoor het verhaal de lezer intrigeert. Elk hoofdstuk wisselt ze tussen Park en Eleanor, waardoor de lezer inzicht krijgt in beide personages. Dat geeft een uniek gevoel van macht. De lezer weet wat er thuis met Eleanor aan de hand is, gruwelt op de momenten dat Eleanor het niet aan Park wil vertellen, huilt op de momenten dat Eleanor met haar verdriet om moet gaan en wordt woedend wanneer de onmacht bij Park te voelen is. "Het is beter zo," zei ze. En toen beet ze op haar lip. Alleen op pure wilskracht kon ze zich hierdoorheen slaan."
Door het verhaal - qua hoeveelheid gebeurtenissen - klein te houden, maakt de boodschap meer indruk. Rowell laat Eleanor en Park niet veel dingen beleven; het grootste deel van het verhaal speelt zich af in de bus, op school of bij Park of Eleanor thuis, gedachten en gesprekken voeren de boventoon. Juist de kleine elementen in het verhaal, maken het verhaal waardevol. De stripboeken die Park meeneemt, staan symbool voor de liefde en het gesprek, de muziek die hij Eleanor laat luisteren krijgt een romantische lading en de make-up van Parks moeder blijkt een belangrijk gegeven van liefde. Rowell weet de lezer mee te laten voelen met beide hoofdpersonen. Door simpele, maar treffende beschrijvingen creëert ze bij de lezer een gevoel van medeleven en medelijden. "Eleanor had geen plek om haar geheimen te verstoppen. In een doos, op haar bed, bij Park thuis, een straat verderop. Haar tijd bij hem zat er bijna op."
De beschrijvingen van de schrijnende situatie waarin Eleanor verkeert, maken in dit boek het meeste indruk. De manier waarop Rowell alles 'net niet zegt' maakt diverse gevoelens los bij de lezer. Eleanor die alleen in bad durft wanneer Richie er niet is, Eleanors moeder die stiekem kleren voor Eleanor koopt, als Richie het niet weet, Eleanor die angstig haar spullen verstopt en liever bij anderen is dan bij haar thuis; alles wijst in de richting van een zeer slechte thuissituatie. Echter, Rowell zegt het niet letterlijk, de lezer voelt het. Dat maakt diepe indruk. Het onbegrip van Park – en later het begrip – maakt eveneens diepe indruk. “Mam en pap, Ik moet Eleanor helpen. Ik bel jullie morgen en ik ben over een dag of twee terug. Ik zal er wel last mee krijgen, maar dit is een noodgeval en ik kan niet anders. Park”
Rainbow Rowell schrijft met Eleanor & Park een indrukwekkend verhaal over een liefde tussen twee jongeren. Ze beschrijft de problematiek die in gezinnen kan spelen en laat via mooie zinsneden zien dat deze problematiek liefde niet en tegelijkertijd wel in de weg kan staan. Ze eindigt haar verhaal even abrupt als ze het verhaal begon en laat daarmee de lezer achter. “Met vier korte woordjes.”
