Gisèle

Geschreven bij Gisèle

Gisèle, een roman van Susan Smit, geschreven na de geboorte van haar eerste kind en afgerond voor de geboorte van haar tweede. Susan Smit heb ik leren kennen door haar debuutroman, Elena's vlucht. Zij zet vrouwen in hun kracht. In al hun kwetsbaarheid en moed om het leven zoals het komt op eigenzinnige wijze te beleven. Susan Smit geeft de vrouw een respectvolle plek in de tijd. Het zijn allen vrouwen die hun hart volgen en op hun manier vorm geven aan hun vrouwelijk zijn. Op deze manier leer je de natuurlijke, niet gedomesticeerde vrouw weer (h)erkennen. Als je haar boeken leest dan ben je weer blij als je een vrouw bent of 'kent'.

Eerder heb ik dat meegemaakt bij Tolstoi's Ana Karenina. Maar ook Louis Couperus doet niet onder. Gevoelens en diepe belevingen komen aan de orde. Gisèle en Mies zijn elkaars gelijken én tegenpolen. Door het lot zijn ze verbonden via de dichter 'Jany'.

Halverwege het boek beleeft het verhaal de beperkingen van de oorlog ten tijde van WOII. Het mooie van deze roman is dat het hier om stil heldendom draait en voor het eerst besef ik hoe Nederland steeds zwarter kleurde tijdens de oorlog. Je wil als lezer er niet in verzeilen, maar het gebeurt toch en je leeft mee. Je leert de hoofdpersonen steeds meer kennen, ziet door hun ogen wat ze ervaren en gaat onwillekeurig veel van ze houden. Nog nooit heb ik de oorlog van zo dichtbij kunnen meemaken zonder van angst voor de chaos, terreur en nood terug te deinsen.

De stijl is heel sereen, zacht, liefdevol en vriendelijk. Ik denk dat we hier wereldliteratuur te pakken hebben. Van eigen bodem! Om trots op te zijn.

Geschreven bij Gisele

Susan Smit schreef een fijn boek over Gisèle d'Ailly-van de Waterschoot van der Gracht. In het begin vond ik het lastig, de schrijfstijl wat wollig, maar als we eenmaal bij de (dreiging van de) tweede W.O. zijn, heeft het boek mij in de greep. Aldoor speelt het grote wereldnieuws, vanuit het gezichtspunt van "goede" Nederlanders, NSB-ers, van hen die twijfelen of gewoon niet willen kiezen, van mensen met Joodse achtergrond en homoseksuelen, van kunstenaars en hun familieleden. De situering in de wereld van personen die leven voor kunst & cultuur maakt het aantrekkelijk, een beetje gek en excentriek, tikje elitair, en vooral ook levendig. Ik rijd nu op een andere manier langs het pand aan de Herengracht waar Gisèle met haar steeds wisselende groep vrienden lang woonde; de burcht: Castrum Peregrini.

Geschreven bij Gisele

Werd al gegrepen door de cover! Deed denken aan Marlene Dietrich.Verder door bij P en W , Gisele in een stukje in de stoel van Felderhof.
Werd meteen meegesleept van Maasniel naar Joep Nicolas in Roermond. Je leeft en voelt mee met de personen.Het geeft een zeer mooi tijdsbeeld; de kunstenaars in die tijd in de aanloop naar WO 2.
Heb veel zeer indrukwekkende boeken gelezen over de tweede wereldoorlog, maar ben nergens zo " meegenomen" en dat 2 weken lang.
Vond het buitengewoon spijtig dat ik dit boek uithad.
Ik las het e-book maar ben naar de boekhandel gegaan om het mooie boek even vast te houden.
Het nodigde me uit om over alle personen meer te gaan opzoeken op internet.
Zeer mooi boek over een geweldige vrouw!