Geschreven bij Verloren
De laatste tijd leen ik graag boeken van een ander. Het zijn namelijk boeken die ik nooit zelf zou kopen. Tussen het stapeltje zat het boek van het duo Nicci French. Ik wist totaal niet wat ik ervan moest verwachten, maar ben simpelweg begonnen met lezen.
Ik had erg veel moeite met de gehaastheid van mevrouw Nina Landry. Ik snap de wanhoop, maar niet de wanhoop die zij binnen een uur al had gecreeerd. Daarnaast gebeurde er soms erg veel in een paar minuten, waar andere mensen echt uren voor nodig zouden hebben. Dat vond ik soms moeilijk om het nog geloofwaardig te vinden.
Het einde was zeer snel geschreven. Ondanks dat het spannend was, was het er ook zo opeens dat het moeilijk was om je in te lezen.
Waar ik het meeste moeite mee had was dat erop het eind werd verteld wat er mogelijk kon zijn gebeurd, maar er werd nooit gesproken over wat er WERKELIJK is gebeurd. Ik miste dan ook het verhaal van dochterlief die nadat ze het had gered haar verhaal deed. Ook al was deze misschien praktisch hetzelfde als moederlief vertelde, het had een heel ander gevoel achtergelaten. Althans, dat is mijn mening.
Over het algemeen was het een goed boek, met hier en daar wat foutjes.
