Geschreven bij Norwegian wood
Murakami beschrijft verrassend duidelijk, als het ware in heldere kleuren, hoe complexe emoties een jong mens kunnen overspoelen. Alle gevoelens zij herkenbaar. De realiteit schikt ze, maar hij weet er een opluchtende rangorde in aan te brengen....Ik heb genoten van dit portret! De ervaring deed me denken aan een schilderij van Dennis Hopper. Beschouwend, maar toch invoelbaar! Het verhaal zou ook triest hebben kunnen zijn, maar Murakami geeft het met nuchterheid , op veel momenten geestig, weer.
Het geeft ook een tijdsbeeld weer: het mijne, ik was ook een tiener tegen 1970, herkende bijvoorbeeld veel van de genoemde muziek en boekentitels. Ik heb al heel veel gelezen, maar kan Murakami niet zo snel met iemand vergelijken, ik vind zijn stijl nieuw, jeugdig en fris!
