Geschreven bij Anti Fragil Open Market Edition
Taleb's boeken "The Black Swan" en "Fooled by Randomness" hebben mijn beeld van de wereld veranderd. Taleb toont zich in deze boeken vooral een onafhankelijk denker met haarscherpe analyses en nieuwe inzichten, zodat je als lezer zijn taaie, rommelige schrijfstijl en pedanterie gemakkelijk kunt vergeven.
Zo niet bij het lezen van "Antifragile". Het basisconcept is in zijn essentie niet meer dan een interessante aanvulling op zijn eerder werk. Goed voor een essay, maar niet voor een pompeus, 500 pagina's tellende boek dat Taleb in zijn omstandige proloog neerzet als een soort Magnus Opus dat al het vorige overbodig maakt. Deze pretentie maakt Taleb allerminst waar en het is ronduit genant dat hij zijn "inzichtje" naast de grote denkers plaatst (Darwin heeft er ook lang over gedaan om te publiceren...).
Hij plakt begrippen als antifragile, convexity en optionality op van alles en nog wat en slaagt er aldus niet in om zijn idee helder uit te werken. Het is rommelig, ergerlijk anekdotisch, mist de nodige onderbouwing, opportunistisch en soms ronduit banaal.
Met zijn kritiek op de (geïnstitutionaliseerde) wetenschappelijk gemeenschap kan ik het deels eens zijn, maar Taleb's persoonlijke frustraties, rancune en gelijkhebberigheid
geven het toch al taaie schrijfsel ook nog eens een onaangename smaak.
Ironisch is dat als Taleb zijn ideeën getoetst had binnen deze wetenschappelijke gemeenschap (en niet bij zijn persoonlijke vriendjes of gelijkgestemden) het boek wellicht storende fouten bespaard waren gebleven. Zo vertroebelen analogieën uit de natuurkunde zijn boodschap menigmaal, simpelweg omdat Taleb niet de juiste inzichten in natuurkunde heeft: "een steen met een 5x zo grote massa heeft meer dan 5x de impact", aldus een Taleb die als dilettant kennelijk onbekend is gebleven met de (lineaire) wetten van Newton.
Met veel bombarie en poeha doet doet hij zijn idee uit de doeken alsof het een inzicht betreft dat eens in de duizend jaar naar boven komt. Uiteindelijk is het niet meer dan het besef dat non-lineariteit ook in ons voordeel kan werken. Als rekenvoorbeeld gebruikt Taleb een dobbelsteen waarvan de pay-off het kwadraat (non-lineair) van het aantal ogen is. Dat we van de dingen buiten het casino geen kansverdeling hebben, geldt natuurlijk ook voor Taleb zijn eigen inzicht!! Hoe weet ik of de big pay-off groot genoeg is om mijn kleine investeringen te compenseren als ik geen kansverdelingsfunctie heb (in zijn eigen ludic fallacy' getrapt, misschien?)
Oja, en vroeger was alles beter. Politiek is slecht, kleinschalige business is goed, overdadig veel referenties uit de klassieke literatuur, latijnse tegeltjeswijsheden, griekse en romeinse goden en als bonus nog concrete dieetadviezen en tips op het gebied van bodybuilding.... Allemaal kwestie van antifragility, convexity en blabladieblie.
Toch nog 2 sterren omdat achter het gebroddel nog een paar inspirerende inzichten en referenties schuilgaan waar je zelf over door kunt denken.