Geschreven bij Het diner
Als je dit boek leest, begrijp je hoe Herman Koch met Jiskefet zo grappig kon zijn: het zit 'm in de manier waarop hij naar mensen kijkt. Genadeloos, maar met voelbaar plezier, beschrijft hij met treffende details de onhebbelijkheden van bepaalde types, zonder dat deze kluchtig, plat of saai worden. Dit boek is geen dijenkletser, maar wel erg grappig op een villeine manier.
Daarnaast is het boek heel spannend en dat komt mede doordat het zo knap in elkaar zit.
Tot slot zet het je aan het denken over hoe ethisch 'loyaliteit' eigenlijk is, en tot hoe ver de liefde voor je kinderen kan en zou mogen gaan.
Dit was 'mijn eerste keer met Herman Koch', maar het smaakt zeker naar meer.
P.S. Laatst legde de bediening in een eetcafé mij uit wat er allemaal op mijn borrelplankje lag door alles met de pink even aan te wijzen. Ik had het een beetje zwaar... (lees het boek, dan begrijp je wat ik bedoel)