De verteller van Margaret Atwoods onvergetelijke roman Oryx en Crake noemt zichzelf Sneeuwman. Als het verhaal begint, rouwt hij om het verlies van zijn geliefde Oryx en zijn beste vriend Crake. Hij is alleen overgebleven, en probeert te overleven in een gebied dat ooit door mensen werd bewoond, maar dat inmiddels onbewoonbaar is geworden. Hoe heeft alles zo snel uiteen kunnen vallen? Op indrukwekkende wijze beschrijft Margaret Atwood in Oryx en Crake een onvoorstelbare, maar tegelijk volkomen geloofwaardige wereld, die wordt bewoond door onvergetelijke personages. De roman Het Jaar van de Vloed schetst een navrant beeld van de lijdzame mens in een wereld die wij maar al te goed herkennen. De tijden en de soorten zijn in snel tempo veranderd en de sociale samenhang is net zo broos geworden als het milieu. De leider van de Hoveniers van de Heer, een sekte die wordt gekenmerkt door de versmelting van wetenschap en religie en ijvert voor het behoud van elk plantaardig en dierlijk leven, heeft een natuurramp voorspeld die de Aarde voorgoed zal veranderen. Die ramp vindt inderdaad plaats en roeit bijna de gehele mensheid uit. Twee vrouwen overleven het: een jonge trapezedanseres die opgesloten zit in de chique seksclub waarin ze werkt en een Hovenier van de Heer die zichzelf heeft gebarricadeerd in een luxueuze spa waar de meeste schoonheidsmiddeltjes eetbaar zijn. Maar zijn er nog meer overlevenden? Het Jaar van de Vloed is afwisselend inktzwart, gevoelig, diepzinnig, spannend en verontrustend hilarisch. Margaret Atwood (Ottawa, 1939) is een van de belangrijkste auteurs van dit moment. Ze heeft met haar vele romans, gedichten, verhalen en bloemlezingen in de loop van haar leven een miljoenenpubliek weten te betoveren. Oryx en Crake en Het jaar van de vloed zijn de eerste twee delen van haar bejubelde trilogie die in het najaar van 2013 werd afgerond met het magistrale MaddAddam.