Geschreven bij In de Schaduw van de Raaf 1 - Vaelin Al Sorna
Inderdaad vond ik dit een heerlijk verhaal om te lezen.
De eerste hoofdstukken vond ik het vooral een nogal kenmerkend jongensboek: vol heldhaftigheid en strijd. Geweldig om je als jongen te vereenzelvigen met de hoofdrolspelers, zonder de pijn, de angst en de kou te hoeven doorstaan die deze hoofdrolspelers doormaakten. Je kon je er lekker stoer bij voelen en voor welke jongen is dat nou niet aantrekkelijk? Maar: als geroutineerde fantasylezer zoek ik meer.
Gelukkig veranderde dat toch wat pretentieloze verhaal allengs in een meer diepgaande plot. Het verhaal ontwikkelde zich langzaam en mysterieus, met een belangrijke rode draad rond macht, religieuze (on)verdraagzaamheid en magie. Ik ken geen fantasyboek dat zoveel ontwikkeling in zich heeft, zowel wat betreft verhaal als qua persoon van de hoofdrolspeler; en ik heb er aardig wat gelezen.
De hoofdrolspeler, Vaelin Al Sorna, wordt als jonge jongen gedropt bij een Orde, een Orde die hem opleidt tot de krijger die hij later zal zijn. Daar blijft het echter niet bij. Hij wordt niet alleen krijger, maar tevens speler in een machtsspel van list en bedrog, schijnbaar gebaseerd op het Ware Geloof.
En welke rol ‘zang’ speelt? Lees het verhaal, want het is essentieel!
Van jongen tot mythische figuur, met een opspelend ethisch besef en dus met een innerlijk conflict tussen loyaliteit en geweten en alle gevolgen van dien.
Dus: fantastisch om te lezen, lekker om jezelf met Vaelin te identificeren en dat alles met een klein scheutje romantiek in een lekker geschreven taal. Een pageturner.
Met (eenvoudige) kaarten van de landen waar het zich afspeelt en achterin een namenlijst.
Lezen!