Isabel Allende weet met ‘Ripper’ een heel mooi en spannend verhaal te zetten. Met dit boek slaat ze een nieuwe weg in: de weg van de spannende boeken. Ze laat zien dat ze dit ook kan! Ripper zou ik niet echt een ‘thriller’ willen noemen, maar het boek is zeker de moeite waard!
Amanda, de dochter van Indiana probeert het spel Ripper echter te maken, door echt gepleegde moorden op te lossen. Ze wil de moorden in San Fransisco op gaan lossen, met behulp van haar slaaf (haar opa) en wat virtuele vrienden. Al snel zijn ze een stuk verder dan de politie (haar vader leidt het onderzoek) in San Fransisco. Maar dan blijkt dat de moordenaar dichter bij is dan in het eerst gedacht werd. Is Amanda met haar team op tijd met de oplossing?
‘Mijn moeder leeft nog, maar hij gaat haar op Goede Vrijdag om middernacht vermoorden…’. Allende begint haar verhaal met een stuk dat verderop pas verduidelijkt wordt. Dit werkt effectief; het maakt de lezer nieuwsgierig. Allende voegt in haar verhaal allerlei elementen toe om het spannend te maken: moorden, verdwijningen, complotten en andere spannende gebeurtenissen passeren de revue. Dat werkt goed! Als lezer zit je vrij snel in het verhaal en laten de gebeurtenissen je niet meer los!
De stijl van het verhaal is aantrekkelijk. Het boek is verdeeld in drie delen (januari, februari, maart) en elk deel is verdeeld in dagen. De Allende wisselt snel van perspectief, waardoor je als lezer een ruim beeld krijgt van de situatie. Je kijkt hoofdzakelijk met Indiana en Amanda mee, maar ook krijg je delen vanuit Blake, Miller, Keller of Carol te lezen. In het begin werkt dit verwarrend, mede door de grote hoeveelheid achtergrondinformatie die de lezer toegespeeld krijgt, maar uiteindelijk is die perspectiefwisseling van grote meerwaarde. De tempo in het verhaal is perfect! Niet te snel, niet te traag. De lezer blijft geboeid, houdt de aandacht bij het verhaal! Daarnaast is de schrijfstijl erg prettig! Vrij korte zinnen, zonder al te veel bijzinnen kenmerken dit boek! Perfect voor een avondje lekker lezen.
Allende weet de onzekerheid lang vast te houden. Tot het laatste stuk van het boek weet de lezer niet wie de ‘dader’ in het verhaal is. Dat maakt het boek voor de lezer geen heuse thriller. Tijdens het lezen ben je niet continue op zoek naar de ‘dader’. Aan het einde van het verhaal, wordt dit wel belangrijker. Allende kiest er voor om de dader ook een perspectief te geven. Via cursieve delen in het verhaal vertelt de dader zijn/haar verhaal en zijn/haar geschiedenis. Dat lost alle vraagtekens op. Te snel? Ja, voor iemand die een echte thriller wil lezen wel. Nee, voor iemand die op zoek is naar een mooi verhaal, om even lekker weg te dromen, niet.
De ontknoping doet af en toe wat ‘toevallig’ of ‘gemaakt’ aan, maar dat maakt het niet minder interessant. Allende weet alle eindjes mooi aan elkaar te knopen, waardoor er een rond verhaal ontstaat. Via de ‘dader’ en de groep ‘Rippers’ lost Allende de serie moorden op en laat ze zien wat de achtergrond is. Daarmee geeft ze wel degelijk een goede boodschap af: “Je jeugd zorgt mede voor hoe je nu bent.”. In tegenstelling tot veel andere verhalen, eindigt dit verhaal niet op de ‘verwachte manier’. Allende zorgt aan het einde voor een verrassende afloop. Dit maakt het boek net iets anders dan alle andere boeken!
Allende is er in geslaagd een mooi verhaal op papier te zetten in het boek Ripper. Een mooie start vol achtergrondinformatie, een spannend vervolg waarin verschillende personages belangrijke rollen spelen en een verrassend einde. Kortom: een boek dat er om vraagt gelezen te worden. Een boek waar niet heel diep over nagedacht hoeft te worden. Een boek voor een avondje bij de kachel!
