Geschreven bij Ten Zuiden Van De Grens
Ik had nog niet eerder werk van een Japanse schrijver gelezen toen ik begon met dit boek van Murakami. Om de één of andere reden verwachtte ik een heel bijzonder, misschien zelfs exotisch boek, van een schrijver uit zo'n andere cultuur als de Japanse. Dat kwam echter helemaal niet uit. Het boek was voor mij verbazingwekkend gewoontjes. In de kern is het niet meer dan een liefdesverhaal, dat in dit geval zich afspeelt in Tokyo, maar dat had net zo goed Amsterdam of Parijs kunnen zijn.
Het goede nieuws is dan weer wel dat het boek in dit genre absoluut een positieve uitschieter is. Murakami zet zijn personages goed neer en laat je de passie, pijn, liefde en eenzaamheid van hen goed mee voelen en beleven.
Het verhaal gaat over Hajime: een succesvol zakenman, die gelukkig is getrouwd en twee schatjes van dochters heeft. Maar toch heeft er bij hem altijd een verlangen geknaagd, alsof er toch iets ontbrak. Als hij Shimamoto weer ontmoet, zijn jeugdvriendinnetje die hij sinds zijn twaalfde niet meer heeft gezien, beseft hij dat alleen zij die leegte kan vullen. Maar moet Hajime voor de passie die hij voor haar voelt, zijn vrouw en zijn hele leven verloochenen?
De titel van het boek refereert aan een nummer van Nat King Cole, dat de jeugdige Hajime en Shimamoto vroeger eindeloos luisterden, waarbij ze fantaseerden wat voor een wonderlijks er dan wel niet zou zijn, ten zuiden van de grens. Het geeft de essentie van dit boek weer, dat gaat over verlangen en meer specifiek: over onvervuld verlangen.
Concluderend: zonder meer een goed geschreven boek. En alhoewel het thema niet echt mijn kop thee was, is het zeker de moeite waard!